نگاهی اجمالی به مساله مباهله

مباهله به معنی لعن و نفرین کردن است. وقتی افرادی بر سر یک مساله مذهبی مهمی نظرات متناقضی دارند در یک جا جمع می شوند و از درگاه خداوند تقاضا می کنند که دروغگو را رسوا و مجازات کند.
روز 24 ذی الحجه سال دهم هجرت، موعد مقرر شده برای مباهله بین پیامبر (ص) و مسیحیان نجران بود. بزرگان نجران تصمیم گرفتند که اگر پیامبر با سر و صدا و جمعیت و جار و جنجال به عرصه مباهله آمد با او مباهله کنند و معتقد بودند که در این صورت حقیقتی در کار نیست و پیامبر (ص) متوسل به جار و جنجال شده تا پیروز شود. اما در روز مباهله، آنها با کمال تعجب دیدند که پیامبر (ص) در کمال آرامش به همراه حضرت فاطمه (س)، حضرت علی (ع) و حسنین (ع) به میعادگاه آمد و به آن ها سفارش کرد که هرگاه من دعا کردم شما آمین بگویید.

مسیحیان با دیدن این صحنه سخت به وحشت افتادند و وقتی دیدند که پیامبر (ص) برای مباهله عزیزترین کسان خودش را به میدان آورده است دریافتند که او به ادعای خود ایمان راسخ دارد. برای همین از انجام مباهله خودداری کرده و مصالحه نمودند. زمانی که پیامبر (ص) تصمیم گرفت که اهل بیتش را برای مباهله به میدان ببرد خداوند آیه تطهیر را در شان ایشان نازل فرمود. آیه تطهیر که قسمتی از آیه 33 سوره احزاب است به این شرح می باشد:

«...انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا»
«...خداوند فقط می خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملا شما را پاک سازد.»