دیدگاه انسان عامل از منظر دکتر خسرو باقری استاد دانشگاه تهران

فلسفه تربیتی عمل و تربیت انسان عامل

اهمیت عمل در موجودیت آدمی تا بدان پایه است که گاه در حد فلسفه خلقت انسان قرار گرفته است. و از این رو خداوند در قرآن اشاره می کند که عرصه مرگ و زندگی را پدید آورده تا انسان ها نقش خود را ایفا کنند و مشخص شود که چه کسی بهتر عمل میکند : « همان کسی که مرگ و زندگی را پدید آورد تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید و اوست ارجمند آمرزنده.» سوره ملک آیه 2 (باقری، ص 99) در این بیان، پدید آوردن زندگی و مرگ ، همچون گستردن و برچیدن صحنه یک تئاتر ترسیم شده است که مقصود از آن نقش آفرینی انسانها است تا مشخص شود که چه کسی نیکوتر و زیباتر به ایفای نقش می پردازد.

مفهوم دیگری که اهمیت عمل را نشان می دهد نقش هویت ساز آن است . هر انسانی بر حسب نوع اعمالی که انجام می دهد هویت خاصی را برای خود تدارک می بیند و در این میان آنچه که اهمیت دارد این است که البته هویت آدمی از دوبخش یافتنی و ساختنی است.بخش یافتنی هویت ،زمینه و بستری است که فرد خود را در آن می یابد؛ مانند هویت جنسی،ملی، فرهنگی و تاریخی. و بخش دوم هویت ساختنی است که فرد، خود در شکل دهی به آن نقش اساسی دارد