کاندید اصلح انتخابات ریاست جمهوری

کاندید اصلح انتخابات ریاست جمهوری ایران 

اصولا انتخابات ریاست جمهوری در کشور هایی که رژیم سیاسی جمهور محوری دارند ، از اهمیت والا و بالایی برخوردار است . در این رژیم های سیاسی رئیس جمهور در صدر مناصب سیاسی و راس امور اجرائی کشور است و دستورات وی مستقیما عامل تعیین کننده سرنوشت کشور در حوزه های سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و هنری است و شهروندان متاثر برنامه های او در این زمینه ها هستند . بسیاری از نظام های ریاستی و پارلمانی که از پادشاهی مشروطه و وجود نخست وزیر فاصله گرفته اند ، رئیس جمهور را اصلی ترین مقام اجرایی سرزمین خود در نظر دارند . کشور هایی چون فرانسه ، ایتالیا ، آمریکا ، کانادا ، ترکیه ، روسیه ، چین ، کره جنوبی و ... از این دست کشور ها هستند . ایران نیز با توجه به اصل ۱۱۳ قانون اساسی از مقام رئیس جمهور یاد کرده و در بازنگری سال ۱۳۶۸ ، مقام نخست وزیری را به دلیل عدم هماهنگی با امور ریاست جمهوری حذف نمود ، زیرا نظام سیاسی پیش بینی شده در قانون اساسی ۱۳۵۸ ، سه راس رهبری ، رئیس جمهور و نخست وزیر را تعیین کرده که در نوع خود جالب و ناکارآمد بود . اولین انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۵۸ برگزار شد و ابوالحسن بنی صدر نخستین رئیس جمهور ایران با کسب اکثریت مطلق آرا گردید . پس از آن به ترتیب شهید محمد علی رجایی ، حضرت آیت الله خامنه ای ، اکبر هاشمی رفسنجانی ، محمد خاتمی ، محمود احمدی نژاد ، حسن روحانی و ابراهیم رئیسی روسای جمهور ایران بودند . 

امروز با توجه به حساسیت ویژه انتخابات ایران چندین معیار اصلی در انتخاب نامزد اصلح می بایست مدنظر رای دهندگان واجد شرایط قرار گیرد : نخست اینکه برنامه اقتصادی مدونی برای حل معضلات اقتصادی مانند فقر ، بیکاری ، گرانی ، تورم ، اشتغال و کنترل نرخ ارز داشته باشد و برنامه های بی اساسی که پشتوانه ای برای تهیه منابع آن نیست ( مانند اعطای یارانه بر اساس نرخ طلا ) نداشته باشد . دوم اینکه با مردم صادق و راستگو باشد و از وعده های توخالی که امکان تحقق شان نیست سخت پرهیز کند ؛ زیرا آنچه که امروزه سبب عدم رشد و پیشرفت کشور شده است ، امکان به بروز و ظهور نرساندن وعده های بی اساس و پایه است . سوم اینکه در حوزه سیاست خارجی توانایی برقراری ارتباط بین المللی با کشور های همسایه و حوزه اروپا ، آفریقا و آمریکای لاتین را داشته باشد تا از تمام فرصت ها برای بهره وری حداکثری استفاده کند و کشور دچار مشکلات اقتصادی و تجاری بین المللی نشود و از ظرفیت سیاست خارجی برای ارتقای تجارت و اقتصاد بین الملل استفاده نماید . چهارم در حوزه عمرانی برنامه مشخص و روشنی داشته باشد و به عمران و آبادانی و توسعه زیرساخت های کشور اهمیت لازم بدهد . بدون پیشبرد اهداف عمرانی و سازندگی ، حداقل تا ۶۰ الی ۷۰ درصد ، آبادانی و پیشرفت ممکن نخواهد بود و شخص مورد نظر باید در این زمینه کارنامه قابل قبولی داشته باشد . پنجم در حوزه فرهنگ باید سیاست دقیق و مشخصی داشته باشد تا مردم بدانند قرار است مجدد حاکمیت سانسور و فیلترینگ بر کشور برقرار باشد یا می توانند از فیلترینگ و سانسور عبور کرد و از ظرفیت فضای مجازی برای کسب درآمد و اشتغال بهره برد و اهالی هنر تا چه حد آزادی لازم برای فعالیت های فرهنگی را خواهند داشت . ششم در حوزه پزشکی و نظام سلامت ، کاهش نرخ درمان ، فراهم کردن وسایل درمان بیماری های صعب العلاج ، اعطای بیمه درمانی رایگان به اقشار ناتوان و از کار افتاده و نیازمند حمایت مانند سالمندان ، دانشجویان ، زنان باردار ، بیماران سرطانی که نیاز به حمایت ویژه دولت دارند باید در برنامه های نامزد مورد نظر مردم قرار داشته باشد .