ناپایداری حالت طبیعی هر چیزی است

وابی-سابی یک مفهوم در زیبایی شناسی سنتی ژاپنی است که یک جهان بینی بر پایه پذیرش ناپایداری و زودگذری و پذیرش نقص هاست.«وابی» به معنی «ستایش و زیبا دیدن اندوه و فقر و سادگی»، و «سابی» به معنای «ستایش و زیبا دیدن پیری و کهنگی و تنهایی و دلتنگی» است.

اغلب تلاش های روزمره و همیشگی ما چه در جهت یادگیری بیشتر، شغل بهتر، درآمد بالاتر، خانواده شادتر، برای کم کردن کاستی ها و نواقص زندگی مان و رسیدن به کمال است. اگر چه این تلاش ها لذت بخش و هدفمند هستند اما پایان ناپذیر بوده و هیچ گاه ما را به نقطه غایی که داشتن تجربه یک زندگی بی نقص و کامل است نخواهد رساند.

سارا حق بین در ادامه اضافه میکنداغلب تلاش های روزمره و همیشگی ما چه در جهت یادگیری بیشتر، شغل بهتر، درآمد بالاتر، خانواده شادتر، برای کم کردن کاستی ها و نواقص زندگی مان و رسیدن به کمال است. اگر چه این تلاش ها لذت بخش و هدفمند هستند اما پایان ناپذیر بوده و هیچ گاه ما را به نقطه غایی که داشتن تجربه یک زندگی بی نقص و کامل است نخواهد رساند.

 به گزارش میگنا رسانه تاب آوری و سلامت روان ایران حتی اگر بتوانیم کمال زندگی مادی را درک کنیم، قطعا به واسطه گذر زمان، این حس همیشگی نخواهد بود. از آنجا که کاستی و فناپذیری اجزای لاینفک دنیای مادی هستند، پس بهتر است بیاموزیم زیبایی را در عدم کمال ببینیم و ارزش سادگی را درک کرده و ماهیت گذرای همه چیز را بپذیریم.
بودیسم تعلیم دهنده سه ویژگی است: ناپایداری، رنج و این اندیشه که هیچ خود دائمی و تغییرناپذیری وجود ندارد. با درک این موضوع که فناپذیری، حالت طبیعی جهان است و با کشف زیبایی این حقیقت، می توانیم ناپایداری را بپذیریم. کشف زیبایی در اشیایی که در آن نشانه هایی از سن و تجربه وجود دارد، راهی برای پذیرش رنج است. با کنار آمدن با این واقعیت که خود ما نیز دگرگون پذیر و متغیر هستیم همواره ناقص و ناکامل می توانیم بپذیریم که چیزی به عنوان خود همیشگی یا عینی وجود ندارد.
فرهنگ ژاپنی همواره درس های زندگی را با مفاهیم خاصی به ما می آموزد. اصطلاح ژاپنی وجود دارد به نام «وابی سابی» که سه واقعیت ساده را تصدیق می کند:
هیچ چیز دوام نمی آورد،
هیچ چیز تمام نشده است
هیچ چیز کامل نیست
» بنابراین به جای جستجوی زیبایی‎ها در چیزهای کامل، باید به دنبال زیبایی در چیزهای ناقص و ناکامل باشیم. به همین دلیل است که ژاپنی ها برای چیزهایی مثل یک فنجان یا بشقاب ترک دار یا غیر معمول ارزش قائل می شوند.

فلسفه وابی سابی به ما می گوید که:

• برای لذت بردن از زندگی منتظر کامل شدن و بی نقص بودن آن نباشیم، چرا که جهان زودگذرتر از آن است که بتوانیم خیلی از شرایط را دوباره ببینیم.
  ‎کمبودها و ایرادات خودمان و محیط اطرافمان را بپذیریم و از کمبودها ناراضی نباشیم و سعی کنیم هر چیزی را همان گونه که هست دوست داشته باشیم و لذت بردن را به شرط کامل بودن موکول نکنیم.
  همچنین خودتان را هر چه که هستید بپذیرید و با خودتان مهربان باشید و از تلاش بیش از حد برای بازسازی خودتان و تبدیل شدن به یک موجود بی نقص دست بردارید. خودتان باشید و خودتان را به همراه تمام نقص هایتان در آغوش بگیرید.
  بپذیریم چیزهای مهمی هستند که ما بر آن ها کنترلی نداریم، مانند گذشت زمان و زودگذر بودن جهان اطرافمان. این لحظه فقط همین حالا وجود دارد و دوباره نخواهد آمد پس بهتر است که از ناکامل بودن به عنوان فرصتی برای رشد، لذت ببریم.
  از طرف دیگر هیچ چیزی تا ابد کاملا ثابت نمی ماند. ما هم همین طور. ناپایداری حالت طبیعی هر چیزی است. از آنجایی که تغییر حتمی است، تلاش برای حفظ گذشته یا حال، بی معنی و استرس زاست.