مفهوم وماهیت داوری
*مفهوم داوری*
داوری در لغت به معنی دادگری: صاحب داد و دادوری است که به واسطه کثرت استعمال و تسهیل در تلفظ و تخفیف در نگارش به مرور (دال) حذف و تبدیل به داور شده است. و اصطلاحا داوری روشی دوستانه وغیررسمی برای حل اختلافات و دعاوی است یا داوری عبارت است از حل و فصل اختلاف و دعاوی بین اشخاص توسط فرد یا افراد مورد اعتماد که منتخب طرفین دعوا می باشد. به عبارت دیگر داوری، قضاوتی قراردادی است که بر اساس اصول حقوقی و قوانین موجد حق و تکلیف، با تراضی طرفین به جای دادگاه به شخص یا اشخاص مورد قبول خود مراجعه و رای و نظر ایشان را پذیرا و قاطع دعوا محسوب می کنند. در لغت نامه دهخدا، در مورد «داور» چنین گفته شده که این واژه، به معنی «دادور» و بر وزن دادگر، نامور، هنرور و سخنور به معنی صاحب داد، قاضی، عادل و حاکم است، که در طول زمان، به جهت کثرت استعمال و تسهیل در تلفظ و تخفیف در نگارش، به مرور،( دال )ثانی حذف شده و تبدیل به «داور» شده است.
در بیانی دیگر می توان گفت داور و داوری از ریشه داد می باشد. داد به معنی قانون بوده و نیز به برخی نوشته های دینی اطلاق می گردد. داور در واقع همان دادور بوده است یعنی کسی که اهل داد است. به داوری،دادیه نیز گویند.
داوری در لغت به معنای شکایت پیش قاضی بردن، یکسو کردن مرافعه حکومت میان مردم، قضاوت و... می باشد.
در عرف نیز به شخص قضاوت کننده که با رای خویش اختلافی را پایان می بخشد،داور گویند.