انواع سوگند در آیین دادرسی مدنی

انواع سوگند در آئین دادرسی مدنی 

در قانون آیین دادرسی مدنی سه نوع سوگند داریم :
سوگند بتی (قاطع دعوا)
سوگند تکمیلی
سوگند استظهاری

سوگند بتی در جایی است که مدعی، هیچ دلیلی برای اثبات ادعای خود ندارد و حکم به دعوای خود را که مورد انکار مدعی علیه است، منوط به قسم می نماید.

سوگند بتی بنابه درخواست مدعی است و قاضی نمی تواند راسا سوگند دهد.

مدعی علیه اگر سوگند یاد کند، دعوی خواهان ساقط می گردد.

مدعی علیه اگر سوگند را به خواهان رد کند، خواهان می تواند سوگند یاد کند و در نتیجه ادعای او ثابت می گردد.

سوگند تکمیلی در مواردی است که دلیل مدعی، شهادت شهود است ولی تعداد شهود او کافی نیست.

سوگند تکمیلی فقط در دعاوی مالی و بنابه درخواست مدعی است و قاضی نمی تواند راسا سوگند دهد.

سوگند تکمیلی، برعهده ی مدعی است.

سوگند بتی، برعهده ی مدعی علیه است.

سوگند استظهاری به این معنی است که در دعاوی علیه میت، خواهان علاوه بر ابراز سایر ادله، سوگند نیز باید یاد کند.

سوگند استظهاری هم در دعاوی مالی و هم در دعاوی غیرمالی است.

در سوگند استظهاری، قاضی می تواند راسا سوگند بدهد (م ۱۳۳۳ قانون مدنی).

سوگند استظهاری برعهده ی مدعی است.

در حدود شرعی، سوگند کاربرد ندارد.در سرقت نیز فقط نسبت به جنبه ی حق الناسی آن که رد مال است سوگند دارای اثر است.