شیوه های مقاوم سازی بنا

شیوه های مقاوم سازی بنا

براساس مطالعات انجام شده می توان دو شیوه یا روش کلی را برای مقاوم سازی بنا در مقابل زلزله پیشنهاد نمود:

1. تقویت و تحکیم رفتار سازه در برابر زلزله؛

2. کاهش اثرات زلزله در بنا.

راه حلهای زیر برای تقویت بنا در برابر زلزه پیشنهاد میشود:

1. تقویت مصالح مثل تزریق بتن، استفاده از مواد چسبنده و ...؛

2. تحکیم عناصر سازه ها و استفاده از بیل مهار، تیرهای پیش تنیده عمودی و افقی؛

3. تقویت بنا به عنوان یک مجموعه یکپارچه (اتصال کلیه عناصر سازه ای به یکدیگر، تعبیه مهاربند؛

4. تقویت پی بنا شامل کلاف بندی پی ها، افزایش مقاومت پی ها از طریق تیرهای بتن مسلح؛

5. تثبیت عملکرد سازه بنا؛

6. محدودکردن میزان حرکت و جابه جایی بنا مثل تعبیه درز انبساط.

از دیگر روش هایی که می تواند رفتار سازه را در مقابل زلزله نشان دهد، شبیه سازی (مدل سازی) ریاضی و تحلیلی است. در این روش مدل سازه مورد آزمایش قرار می گیرد و رفتار احتمالی آن در برابر بارهای وارده تجزیه و تحلیل می گردد. این روش به ویژه در مورد بناهای گنبددار می تواند کمک موثری برای شناخت رفتار سازه باشد.

📷ساختمان های تاریخی عمدتا با استفاده از مصلاح بنایی و دیوار باربر بنا گردیده اند. هر چند گذشتگان تمهیداتی برای مقاومت در برابر تکان های زلزله اندیشیده اند، اما چه به لحاظ تجربی و چه به لحاظ محاسباتی، این گونه بناها همچنان آسیب پذیر بوده و در زلزله های گذشته بیشترین حجم خسارات را در مناطق شهری و روستایی به خود اختصاص داد هاند. یکی از روش های پیش بینی و تعیین خسارات وارده به بنا در اثر زلزله، استفاده از مکانیزم های شکست از پیش تعریف شده است.

شکل روبرو انواع مختلف این مکانیزم ها را که در اثر ثبت شواهد زمین لرزه های گذشته به دست آمد هاند، نشان می دهد. مکانیزم ها به نوبت از بالاترین تراز بنا محاسبه می گردد و شرایط متفاوت اتصالات در تعیین آن ها در نظر گرفته می شود. پارامترهای ضروری تاثیرگذار بر شناسایی مکانیزم ها و وسعت رخداد آن ها، به ابعاد واحدها، تناسبات دیوار، چیدمان پنجره ها، کیفیت اتصالات در گوشه ها و وضعیت سازه های افقی بستگی دارد. این مسئله نه تنها وسعت مشارکت دیوار جانبی در مکانیزم ها را تعیین می کند بلکه الگوی خسارت محتمل را نیز مشخص می نماید.