گیاه به لیمو
به منظور بررسی اثر محلول پاشی سالیسیلیک اسید بر ویژگی های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی به لیمو تحت تنش خشکی آزمایشی در شرایط آب و هوایی شهر دره شهر در سال زراعی 1402-1401 انجام شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طراحی و به انجام رسید. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی به عنوان فاکتور اصلی درسه سطح شامل عدم اعمال تنش یا 70 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A ، 110 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A یا تنش متوسط و 140 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A یا تنش شدید و محلول پاشی سالیسیلیک اسید با سه سطح شاهد، 1 و 2 میلی مولار به عنوان فاکتور فرعی بود. نتایج اثر آبیاری نشان داد بیشترین تعداد ریشه اصلی در تیمار آبیاری کامل و سپس 110 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس آ بترتیب به میزان 6/8 و 3/8 بدست آمد و کمترین در تیمار 140 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس آ به میزان 6/7 بدست آمد. نتایج اثر آبیاری نشان داد؛ بیشترین کلروفیل a در تیمار آبیاری کامل و دو میلی مولار سالیسیلیک اسید به میزان 4/8 میلی گرم بر گرم وزن تر بدست آمد و کمترین در تیمار 140 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A و عدم محلول پاشی سالیسیلیک اسید به میزان 6/5 میلی گرم بر گرم وزن تر بدست آمد. نتایج نشان داد اثر دو گانه تیمارهای آبیاری و سالیسیلیک اسید بر کلروفیل a و کلروفیل کل معنی دار بود ولی در بقیه صفات معنی دار نبود. با کاهش آب آبیاری مقدار صفات اندازه گیری شده کاهش یافت. بطوری که کمترین مقدار در اکثر صفات اندازه گیری شده در تیمار آبیاری 140 میلیمتر تبخیر از تشتک کلاس A در شرایط بدون استفاده از سالیسیلیک مشاهده شد. با این حال بیشترین مقدار در صفات فتوسنتزی (کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل و کاروتنوئید) در تیمار آبیاری کامل و مصرف سالیسیلیک مشاهده شده است.
به طور کلی نتایج نشان داد که در شرایط تنش خشکی یا مصرف دو میلی مولار سالیسیلیک اسید برای رشد به لیمو در منطقه دره شهر مناسب می باشد.
- با سپاس از زحمات جناب آقای دکتر داریوش بابائیان در امر این پروژه علمی