نابرابری اقتصادی و شکاف روزافزون طبقاتی

نابرابری اقتصادی و شکاف روزافزون طبقاتی
نابرابری اقتصادی فقط یک عدد روی نمودارها نیست؛ درست است که هر روز در کوچه و بازار، در مغازه ها، در سفره ها و حتی در نگاه آدم ها می شود. فاصله هایی که آرام و بی صدا شده و اکنون به شکافی بزرگ در میان طبقات مختلف جوامع تبدیل شده است. شکافی که نه تنها پول، بلکه فرصت، امید و آینده را هم نابرابر تقسیم می کند.
برای عده ای، زندگی با انتخاب همراه است؛ انتخاب برند، سفر، آموزش بهتر برای فرزندان و امنیت نسبی برای فردا. اما برای گروهی دیگر، زندگی به حساب وکتاب های روزمره خلاصه شده است: این ماه اجاره عقب نیفتد، خرید از لیست حذف شود، درمان به تعویق بیفتد و آرزوهای کوچک تر شوند. اینجاست که نابرابری فقط اقتصادی نیست، روانی و اجتماعی هم می شود.
وقتی درآمدها زیاد می شود، اعتماد اجتماعی آسیب می بیند. حس «باهم بودن» کمرنگ می شود و آن را مقایسه می کند، دلخوری و نامیدی می گیرد. جوانی که می کند اما به نتیجه نمی رسد، کم کم باورش می شود از دست می دهد. خانواده ای که هر روز از خرج های پشت می ماند، آرام آرام احساس می کند از جامعه می کند.
نابرابری روبه گسترش، آسیب های اجتماعی را هم تقویت می کند. از ترک تحصیل و اجباری گرفته تا فشارهای روانی، فرسودگی ذهنی و کاهش اجتماعی. جامعه ای که در آن فاصله ها زیاد شود، دیر یا زود صدای این شکاف را می شنود.
ترمیم این فاصله فقط با عدد و آمار ممکن نیست. با توجه به کرامت، ایجاد فرصت های برابر، حمایت از اقشار آسیب پذیر و بازگرداندن امید به زندگی جمعی ممکن می شود. چون جامعه ای که شکافش باشد، آینده اش هم ترک برمی دارد.

علی نجفی ،خراسان رضوی ،چناران