حریم خصوصی و حفاظت از داده های کاربران در پلتفرم های دیجیتال
حریم خصوصی و حفاظت از داده های کاربران در پلتفرم های دیجیتال
حریم خصوصی را می توان یکی از بنیادی ترین و اساسی ترین حقوق بشری تلقی کرد که با شخصیت وی ارتباط مستقیم و تنگاتنگی دارد . حق انسان به تنها بودن و با خویش بودن و به وسیله دیگران مورد احترام قرار گرفتن و به دور از چشم نگاه کنترل کننده دیگران و رها از تجسس و تفتیش دیگران زیستن حقی است که لازمه یک شخصیت مستقل به شمار می آید . با آزادی و استقلال انسان و حق بر تعیین سرنوشت برای خود نیز ارتباط ملازمی دارد و اساسا شخصیت انسان در پرتو این مفاهیم معنی می یابد .
نکته مهم در مورد حریم خصوصی آن است که مفهوم و قلمرو این بعد از حق انسان نیز به دنبال تحولات و پیشرفت هایی که به مرور زمان در زمینه های علمی ، اجتماعی ، اقتصادی و ... صورت گرفته است . لذا ، مفهوم و قلمرو حریم خصوصی در جامعه پیشرفته و متمدن امروزی با مفهوم و قلمرو آن در جامعه سنتی سابق متفاوت می باشد . کما اینکه مفهوم و قلمرو آن در دنیای کنونی در یک جامعه توسعه یافته ، جامعه عقب مانده یا در حال توسعه می تواند متفاوت باشد .
همچنین در گذشته آنچه مهم بود جمع و جامعه بود و از این رو حریم جامعه یعنی مرز اهمیت پیدا کرده است . این گونه است که جنگ ها در گذشته از نظر کمی بسیار بودند و توجه زیادی هم به آنها شده است . با این حال در دوران مدرن با رشد تفکرات انسان گرایانه فرد اهمیت می باید و همین موضوع خود را در حریم خصوصی نشان می دهد . حال توجه به این نکته جالب و ضروری است که همین فرد ، تاثیر گذار ترین عنصر در فضای مجازی است ، فرد است که به اینترنت به مثابه کاربر آن هویت می بخشد . این موضوع به خصوص در سال های جدید و با ظهور شبکه های اجتماعی شکل تازه ای به خود گرفته است ، چون در شبکه اجتماعی ، آنکه در مرکز توجه است همین کاربر یا به عبارتی فرد است ، اوست که تولید محتوا می کند ، نظر می دهد و جریان می سازد . حال آنکه معلوم شد چرا و چگونه موضوع حریم خصوصی با فضای مجازی و شبکه های اجتماعی پیوند برقرار کرده است.
در ادبیات پژوهشی و مدیریتی ، مفهوم پلتفرم فراتر از یک ابزار صرف، به عنوان یک الگوی سازمانی نوین تلقی می شود که بنیان های تعاملات اقتصادی را دگرگون ساخته است. دو تعریف کلیدی و تخصصی در این حوزه به شرح زیر بازنویسی می گردند: تعریف مبتنی بر ساختار و تعامل: پلتفرم یک معماری زیربنایی دیجیتال است که به منظور تسهیل تبادل ارزش میان حداقل دو گروه متفاوت از ذی نفعان (طرف عرضه و طرف تقاضا)، پایه ریزی می شود. این ساختار، از طریق مجموعه ای از قوانین (حکمرانی)، پروتکل ها و رابط های کاربری مشترک، شبکه ای از منابع مکمل را برای خلق ارزش متقابل سازماندهی می کند. از منظر استراتژیک، پلتفرم میدان عمل اصلی برای نوآوری ها و خدمات مکمل است.
همچنین داده های متنوعی در شبکه های اجتماعی یافت می شود که بر حسب موضوع عبارتند از : داده های ساخت یافته ، داده های نیمه ساخت یافته و داده های غیر ساخت یافته . اما داده های مذکور باید در جهت حمایت از صاحب آثار تولیدی در بستر پلتفرم های دیجیتال چون شبکه های اجتماعی مورد حمایت قرار گیرند و از خلاقیت فکری و حریم خصوصی اشخاص به وسیله قانونگذار حمایت گردد تا امنیت روانی و فکری مخاطبان و کاربران دیجیتال مورد حفظ و حراست قانونی واقع شود .