🌹خط مشی جدید در سازمان های نوین: تلفیق رهبری اجرایی و روابط تاثیرگذار🌹

پیوند خط مشی جدید با رهبری اجرایی

در چارچوب کتاب «رهبری اجرایی و روابط تاثیرگذار»، می توان خط مشی را نه فقط محصول تصمیم گیری رسمی، بلکه نتیجه کنش متقابل رهبران اجرایی با شبکه ای از ذی نفعان داخلی و بیرونی دانست. در این نگاه:

• رهبر اجرایی، معمار اصلی خط مشی نیست، بلکه «طراح فرآیند» است؛ یعنی کسی که فضای گفت وگو، تعامل و هم آفرینی خط مشی را مهندسی می کند.

• روابط تاثیرگذار، کانال انتقال خط مشی از سطح متن به سطح رفتار است؛ هر قدر این روابط مبتنی بر اعتماد، احترام و شفافیت بیشتری باشد، احتمال موفقیت خط مشی جدید در اجرا افزایش می یابد.

بنابراین، طراحی خط مشی جدید بدون طراحی هم زمان «الگوی رهبری اجرایی» ناقص است؛ خط مشی باید به طور صریح بیان کند که از رهبران اجرایی چه نوع نقش آفرینی تعاملی، چه نوع مسئولیت پذیری و چه نوع پاسخگویی انتظار می رود.روابط تاثیرگذار و اجرای خط مشی

روابط تاثیرگذار در سازمان های نوین، به روابطی گفته می شود که فراتر از سلسله مراتب رسمی عمل می کنند و بر پایه سرمایه اجتماعی (اعتماد، هنجارهای مشترک، و شبکه های ارتباطی) شکل می گیرند. این روابط سه کارکرد اصلی در اجرای خط مشی دارند:

کارکرد ترجمه: تبدیل زبان رسمی خط مشی به زبان قابل فهم و قابل عمل برای واحدها و افراد.

کارکرد بسیج: ترغیب و متقاعدسازی اعضای سازمان برای پذیرش تغییرات مورد نیاز خط مشی جدید.

کارکرد بازخورد: انتقال پیامدهای اجرای خط مشی از سطوح عملیاتی به سطح تصمیم گیری برای اصلاح و تکمیل آن.

در طراحی خط مشی جدید، لازم است این روابط به صورت آگاهانه و مهندسی شده مورد توجه قرار گیرند؛ یعنی خط مشی مشخص کند که چه مکانیسم هایی برای شکل گیری و تقویت روابط تاثیرگذار (مانند شبکه های میان واحدی، اجتماعات یادگیری، کارگروه های بین رشته ای) پیش بینی شده است.