حمایت هیجانی و نقش آن در سلامت روان و روابط نزدیک / نویسنده: دکتر عرفان کمرخانی

تعریف علمی «حمایت هیجانی»

حمایت هیجانی یکی از بنیادی ترین مولفه های حمایت اجتماعی است و به مجموعه واکنش هایی گفته می شود که باعث افزایش احساس ارزشمندی، امنیت و آرامش روانی در فرد می شود. این نوع حمایت معمولا از طریق همدلی، توجه، شنیدن فعال، درک شدن و پذیرفتن احساسات فرد بدون قضاوت ایجاد می شود. در ادبیات روان شناسی، حمایت هیجانی نقش مهمی در تنظیم هیجان، کاهش استرس، پیشگیری از فرسودگی روانی و ارتقای کیفیت روابط بین فردی دارد.

وقتی فرد حمایت هیجانی دریافت می کند، سیستم عصبی او در وضعیت پایدار تری قرار می گیرد و ذهن توانایی بیشتری برای حل مسئله پیدا می کند. این نوع حمایت تنها به بیان کلمات آرامش دهنده محدود نمی شود؛ بلکه شامل حضور آگاهانه، توجه به زبان بدن فرد، و ایجاد فضایی امن برای ابراز هیجانات نیز هست. پژوهش ها نشان داده اند افرادی که در روابط نزدیک خود—به ویژه روابط زناشویی و خانوادگی—از حمایت هیجانی برخوردارند، در مقایسه با دیگران رضایت زناشویی بیشتر، تاب آوری بالاتر و سلامت روان پایدارتر دارند.

به طور خلاصه، حمایت هیجانی یعنی به رسمیت شناختن تجربه هیجانی فرد و فراهم کردن احساسی از «درک شدن و تنها نبودن». این حمایت یکی از مهم ترین پیش بینی کننده های رضایت در روابط نزدیک است و در خانواده های هسته ای، که شبکه حمایتی محدودتر است، اهمیت دوچندان پیدا می کند.

گردآورنده: دکتر عرفان کمرخانی