تاثیر بازی های آموزشی دیجیتال بر تقویت مهارت های حل مسئله و یادگیری پایدار در دانش آموزان ابتدایی
در عصر فناوری و یادگیری هوشمند، استفاده از بازی های دیجیتال آموزشی به عنوان یکی از موثرترین ابزارهای یاددهی–یادگیری مورد توجه پژوهشگران تعلیم و تربیت قرار گرفته است. این بازی ها با ترکیب لذت، رقابت و تعامل، یادگیری را از حالت منفعل به فرایندی فعال، انگیزشی و خلاقانه تبدیل می کنند. در نظام آموزشی سنتی، اغلب تمرکز بر حفظیات و تکرار مکانیکی مطالب است، اما بازی های آموزشی با ایجاد موقعیت های شبه واقعی، فرصت حل مسئله و تصمیم گیری را برای دانش آموزان فراهم می آورند.
پژوهش های انجام شده در کشورهای مختلف نشان داده اند که دانش آموزانی که از بازی های آموزشی تعاملی در درس هایی مانند علوم و ریاضی بهره می برند، نسبت به گروه های کنترل، از سطح بالاتری از تفکر تحلیلی، استدلال منطقی و پایداری در یادگیری برخوردارند. بازی های دیجیتال، علاوه بر جذابیت بصری و شنیداری، موجب افزایش تمرکز و انگیزش درونی می شوند و از طریق بازخورد فوری، مسیر اصلاح خطاها را تسهیل می کنند.
در ایران نیز، با توجه به توسعه زیرساخت های فناوری آموزشی، می توان از ظرفیت این ابزارها در چارچوب اهداف برنامه درسی ملی بهره گرفت. طراحی بازی هایی مبتنی بر مفاهیم بومی و ارزش های فرهنگی، علاوه بر ارتقای مهارت های شناختی، به تقویت هویت فرهنگی دانش آموزان نیز یاری می رساند.
در نهایت، کاربرد بازی های آموزشی دیجیتال نه تنها روشی نوین برای انتقال دانش است، بلکه شیوه ای برای پرورش ذهن های پرسشگر و خلاق محسوب می شود؛ ذهن هایی که توانایی حل مسئله را در دنیای واقعی خواهند داشت.