به معلمانی نیاز داریم که تربیت را بر تعلیم مقدم بدانند!

به معلمانی نیاز داریم که تربیت را بر تعلیم مقدم بدانند

امروز بیش از هر زمان دیگری، جامعه ما به معلمانی نیاز دارد که رسالت خویش را در «تربیت انسان» جست وجو کنند، نه صرفا در «انتقال دانش». تعلیم، بی تربیت، همچون درختی است که می روید اما میوه نمی دهد؛ و تمدنی که بر پایه دانایی بی درایت بنا شود، دیر یا زود فرو می پاشد.

معلم حقیقی، تنها ناقل اطلاعات نیست؛ او سازنده ی روح انسان و معمار آینده ی جامعه است. در کلاس او، دانستن مقدمه ای است برای شدن. او در پی آن است که از هر کودک، انسانی مومن، خلاق، مسئول و دلسوز بسازد. چنین معلمی می داند که تربیت، آغاز هر تحولی است؛ و تمدن، جز بر پایه ی انسان تربیت یافته بنا نمی شود.

در جهانی که علم بی ارزش های اخلاقی می تواند ابزار نابودی شود، معلم تربیت محور، نگهبان جان انسان است. او می آموزد که چگونه علم در خدمت خیر و عدالت قرار گیرد و چگونه دانایی، به دانایی دل پیوند بخورد.

آینده ی روشن هر ملت، از کلاس های کوچک و نگاه های روشن معلمانش آغاز می شود. هرگاه تعلیم با تربیت پیوند خورد، مدرسه به کانون انسان سازی بدل می شود؛ و از دل آن، تمدنی می روید که نه تنها پیشرفته، که شریف و انسانی است.

پس امروز، در مسیر ساختن آینده، بیش از هر چیز به معلمانی نیاز داریم که تربیت را بر تعلیم مقدم بدانند؛ معلمانی که پیش از تدریس درس، چراغ راه باشند.