نقش یادگیری مبتنی بر بازی در ارتقای انگیزش درونی و تاب آوری تحصیلی دانش آموزان ابتدایی
در سال های اخیر، یکی از چالش های مهم نظام آموزشی، کاهش انگیزش درونی و تاب آوری تحصیلی در میان دانش آموزان دوره ابتدایی بوده است. یادگیری مبتنی بر بازی به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزش، می تواند پاسخی موثر به این چالش باشد. این شیوه، با ترکیب اهداف آموزشی و عناصر سرگرمی، فرآیند یادگیری را از حالت سنتی و منفعلانه خارج کرده و به تجربه ای لذت بخش، پویا و درگیرکننده تبدیل می کند.
پژوهش ها نشان می دهند که به کارگیری بازی های آموزشی، موجب افزایش تمرکز، انگیزش درونی، و مشارکت فعال دانش آموزان در فعالیت های درسی می شود. همچنین، در چنین محیط هایی، سطح اضطراب تحصیلی کاهش یافته و مهارت های حل مسئله، تصمیم گیری و همکاری گروهی تقویت می گردد. بازی باعث می شود یادگیری از قالب اجبار به سوی خودانگیختگی سوق یابد و در نتیجه، تاب آوری تحصیلی دانش آموزان در مواجهه با شکست های احتمالی افزایش پیدا کند.
از منظر روان شناسی تربیتی، بازی نه تنها یک فعالیت تفریحی بلکه بستری برای رشد شناختی، هیجانی و اجتماعی کودک است. هنگامی که معلمان از بازی های هدفمند و متناسب با محتوای درسی استفاده می کنند، دانش آموزان فرصت می یابند تا مفاهیم را در بستر تجربه، آزمون و خطا و تعامل بیاموزند. بنابراین، طراحی برنامه های درسی با محوریت بازی، به ویژه در پایه های ابتدایی، می تواند گامی اساسی در جهت ایجاد شوق یادگیری، تقویت مهارت های زندگی و پرورش نسلی خلاق، مقاوم و باانگیزه باشد.