روشنای جاودان «یادنامه شهیده مه لقا قرایی»

شهیده ای که با قلم پرواز کرد؛ یادنامه مه لقا قرایی

شهیده مه لقا قرایی یکی از زنان فرهیخته، متدین و پیشرو دوران معاصر ایران است که زندگی کوتاه اما پربار او، جلوه ای از تلفیق علم، ایمان و انسانیت به شمار می آید. او در نخستین روز از فروردین ۱۳۱۱ در حیدرآباد هند چشم به جهان گشود. از همان کودکی، روحی جست وجوگر و ذهنی روشن داشت و در خانواده ای اهل فرهنگ و دین رشد کرد. علاقه اش به تحصیل سبب شد تا مسیر آموزش را تا بالاترین مراحل ادامه دهد و سرانجام در رشته زبان انگلیسی به مقطع دکتری دست یابد؛ امری که در آن دوران برای زنان ایرانی بسیار نادر بود.
مه لقا قرایی نه تنها در عرصه علمی، بلکه در عرصه اخلاق و انسانیت نیز نمونه ای برجسته بود. او با وجود مسئولیت خانوادگی و تربیت سه دختر، از خدمت به جامعه غافل نماند و بخش مهمی از عمر خود را صرف آموزش و تربیت نسل جوان کرد. همکاران و شاگردانش او را بانویی متین، مهربان و مسئولیت پذیر توصیف کرده اند که علم را وسیله ای برای تعالی انسان و خدمت به مردم می دانست.

وی به عنوان نویسنده، مترجم و عضو موثری در هیات تحریریه نشریه تهران تایمز (وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی) مشغول به کار بود.
زندگی او در روز ۱۲ تیر ۱۳۶۷، در یکی از تلخ ترین حوادث تاریخ معاصر ایران، به شکلی مظلومانه پایان یافت. در آن روز، هواپیمای مسافربری ایران ایر با شماره پرواز ۶۵۵ که از بندرعباس به مقصد دوبی در حرکت بود، توسط ناو آمریکایی «وینسنس» در خلیج فارس هدف موشک قرار گرفت و تمام ۲۹۰ سرنشین آن، از جمله مه لقا قرایی، به شهادت رسیدند. او یکی از معدود زنان دانشگاهی در میان قربانیان آن جنایت بود.
پیکر شهیده قرایی هرگز پیدا نشد، اما یاد و نامش در زمره شهدای راه حق و انسانیت ماندگار شد. او نماد زنی است که همزمان در جبهه علم و ایمان گام برداشت و با وجود نداشتن حضور در میدان جنگ، در راه مظلومیت ملت خویش به شهادت رسید.
زندگی مه لقا قرایی را می توان نماینده نسلی از زنان ایرانی دانست که با ایمان و آگاهی، راه پیشرفت و خدمت را گشودند. شهادت او یادآور این حقیقت است که قربانیان جنگ و تجاوز، تنها سربازان مسلح نیستند، بلکه هر انسان آزاده ای که در مسیر حق گام برمی دارد، می تواند شهید راه انسانیت باشد. یادش گرامی و راهش روشن.