از تروما تا ترمیم، گاهی زخم هاکبودی ندارند،امادرون ذهن، سال ها مثل درد می مانند، به این زخم هامی گویندتروما
هفته سلامت روان از تروما تا ترمیم
گاهی زخم ها نه کبودی دارند و نه بخیه،
اما درون ذهن، سال ها درد می مانند...
به این زخم ها می گویند تروما — زخمی خاموش که بسیاری از ما با آن زندگی می کنیم.
تروما؛ زخمی که دیده نمی شود
گاهی اتفاقی در زندگی ما می افتد که در ظاهر تمام می شود،
اما در درون، هنوز ادامه دارد…
این همان تروما است — زخمی که دیده نمی شود اما می تپد.
تروما فقط مربوط به حوادث بزرگ نیست.
گاهی یک جمله، یک سکوت، یک بی توجهی…
می تواند درون ما طوفانی از درد و بی اعتمادی بسازد.
پژوهش های جدید نشان می دهند که:
۱. حافظه تروما ثابت نمی ماند.
خاطرات آسیب زا می توانند با گذر زمان تغییر کنند و بازسازی شوند.
این یعنی ذهن ما همیشه در حال تلاش برای بازنویسی درد است —
تا بالاخره بتواند آن را بفهمد، نه فقط تحمل کند.
۲. حتی تماشاگران تروما هم تاثیر می پذیرند.
تحقیقات تازه در دانشگاه ویرجینیا نشان داده اند
که مغز کسانی که «شاهد» اتفاقات آسیب زا بوده اند
به شکلی مشابه با تجربه کنندگان مستقیم واکنش نشان می دهد.
یعنی درد، فقط با دیدن هم منتقل می شود…
۳. نشانه ای پنهان اما مهم: احساس جداافتادگی.
دانشمندان می گویند اگر پس از یک رویداد دردناک
احساس کنیم از خودمان یا دنیای اطراف جدا شده ایم،
این می تواند یکی از نخستین نشانه های تروما باشد.
۴. احتمال اختلالات روانی سه برابر می شود.
مرور بیش از ۱۴ مطالعه ی علمی نشان داده
تجربه ی تروما، تقریبا سه برابر احتمال بروز مشکلات روانی را افزایش می دهد.
این عدد فقط آمار نیست — یادآوری است که چقدر نیاز به توجه و مهربانی با خودمان داریم.
تروما نشانه ی ضعف نیست،
نشانه ی قدرت بقاست — اینکه با تمام دردها هنوز اینجایی.
گاهی لازم نیست کاری بکنی جز اینکه بدانی:
احساساتت واقعی اند، طبیعی اند، و ارزش شنیده شدن دارند 🤍
پژوهش های تازه در ایران نشان داده اند که حدود ۳ نفر از هر ۱۰ نفر علائم «استرس پس از تروما» را تجربه می کنند
نه فقط در اثر حوادث بزرگ، بلکه حتی بعد از طرد شدن، بی توجهی، یا تجربه های مکرر ناامنی عاطفی.
«در این هفته سلامت روان، از زخم هایی هم حرف بزن که کسی ندیده شان.»
مهربانی واقعا شفا می دهد — نه استعاره، بلکه علمی
در پژوهشی از دانشگاه شیراز، افرادی که روابط حمایتی و همدلانه تری داشتند،
تا ۴۰٪ کمتر دچار افسردگی پس از تروما شدند.
گاهی فقط حضور تو، داروی کسی است که صدایش در سکوت مانده
ذهن مان هم مثل بدن مان نیاز به مراقبت دارد.
اگر تب بگیریم، استراحت می کنیم…
اما وقتی ذهن خسته می شود، فقط ادامه می دهیم.
در این هفته، از خودت بپرس:
«آخرین بار کی واقعا به ذهنم استراحت دادم؟»
تمرین کوچک امروز:
پنج دقیقه چشم هایت را ببند و به بدنت گوش بده.
ذهن هم نیاز به اکسیژن دارد .
و در پایان، یادت باشد: ترمیم ممکن است.
مطالعات جدید نشان می دهد تمرین های «نوشتن درمانی»
می توانند اضطراب و افکار منفی پس از تروما را تا ۳۰٪ کاهش دهند.
بنویس، حتی اگر نمی دانی از کجا شروع کنی.
نوشتن گاهی گفت وگو با بخش شفابخش درون توست.
درمانگر بودن یعنی توان دیدن آن بخش از انسان
که دیگران تحملش را ندارند؛
بخش زخمی، شرمگین، دفاعی. و ایمان داشتن به
اینکه پشت هر طرحواره ی ناسازگار،
زمانی کودکی نشسته بود که
فقط می خواست دوست داشتنی باشد…
«هفته سلامت روان، فقط یادآوری نبود بیماری نیست…
یادآوری حق زیستن با آرامش، آگاهی و مهربانی است.»