فرم، تابع رویداد معماری
فرم در معماری معاصر، یک بازنمایی عینی از فرهنگ در معماری است؛ که به واسطه خاصیت تعاملی اش با فضا (کالبد)، متضمن پاسخ گویی به عملکرد، خواهد بود؛ و در قالب یک رویداد مبتنی بر تغییر و تحول در تکوین بافتار فضا ( از طریق تکنولوژی و عملکرد ) و یا پیچیدگی ساختار ( از طریق روابط برنامه محور و کاربردی )، به شکل تضادهای پویا و پیچیدگی های انتزاعی، عمل خواهد کرد؛ و ناگزیر از سلطه اراده سیاسی (قدرت) و عملکرد اقتصادی (ثروت)، تابع رویدادی است که خود تابع فرهنگ جهانی است و به دنبال جهانی شدن؛ که دستیابی به آن، وابسته به صنعت، سرمایه ، رقابت و تکنولوژی خواهد بود. از این رو و به عبارتی اجمالی : فرم، تابع رویداد معماری است! به عبارت دیگر، ایده فرم تابع رویداد معماری، شیوه ای زمینه ای از روند شکل گیری قرائت های متفاوت از فرم در پیچیدگی های تضادگونه معماری است؛ که از انطباق خصوصیات مکانی (فضا) با یکدیگر و تقابل های برنامه محور (عملکرد) بر یکدیگر، به شکلی انعطاف پذیر اجازه بروز می یابد؛ و در حالی که کماکان ماهیت مدرن خود را حفظ نموده، تمامی کنش ها را دوباره در شرایط پست مدرن قالب ریزی می کند.