تحلیل دکتر موسوی فرد از بازدارندگی هوشمند | طاهر خبر مازندارن

دکترسیدمحمدرضا موسوی فرد، پژوهشگر و عضو هیئت علمی دانشگاه، در تحلیلی به بررسی مفهوم بازدارندگی هوشمند به عنوان راهبردی کلیدی در نظام بین الملل آنارشیک پرداخت.

مقدمه:
بازدارندگی به مجموعه ای از اقدامات گفته می شود که یک دولت با هدف افزایش هزینه های اقدام خصمانه برای دشمن انجام می دهد تا او را از تهدید بازدارد. در سال های اخیر، این مفهوم از مدل سنتی نظامی صرف به سمت مدل های پیچیده تر، هوشمند و چندلایه متمایل شده است. در جهانی که قواعد الزام آور نهادینه نشده، دولت ها برای تامین امنیت ملی ناچار به استفاده از این راهبرد هستند.

بازدارندگی هوشمند: موقعیت و راهبردها

دکتر موسوی فرد معتقد است: در غیاب یک قدرت مرکزی در نظام بین الملل آنارشیک، بازدارندگی هوشمند با تلفیق مولفه های قدرت سخت و نرم و تطبیق پیام ها با ویژگی های طرف مقابل، امکان مقابله موثر را فراهم می کند. مولفه های کلیدی این راهبرد در یک نظام سیاسی هوشمند عبارتند از:

· ترکیب قدرت سخت و نرم (توان نظامی، دیپلماسی، نفوذ رسانه ای)

· بازدارندگی تطبیقی (طراحی پیام متناسب با حساسیت های رقیب)

· بازدارندگی هدفمند (استفاده از ابزارهای مختلف مانند تحریم اقتصادی یا عملیات سایبری)

· انعطاف پذیری و چندلایه بودن (غیرقابل پیش بینی بودن واکنش ها)

· مدیریت منطقه ای بازدارندگی (همکاری با بازیگران منطقه ای و استفاده از دیپلماسی)

وضعیت آنارشیک نظام بین الملل

نظام بین الملل به صورت ذاتی دارای وضعیت آنارشیک است؛ به این معنا که هیچ قدرت مرکزی فراتر از دولت های مستقل وجود ندارد تا قوانین را به صورت الزام آور بر همه تحمیل کند. این بی نظمی ساختاری، فضای بین المللی را به محیطی رقابتی تبدیل می کند که می تواند به معمای امنیتی و مسابقه تسلیحاتی دامن بزند.

تقویت جامعه مدنی و دفاع رسانه ای

سیدمحمدرضا موسوی فرد می افراید : برای مقابله با این وضعیت، تقویت جامعه مدنی و روشن گری در رسانه های اجتماعی نقش بسیار مهمی ایفا می کنند. رسانه ها به عنوان ابزارهای قدرت نرم می توانند در روشن گری افکار عمومی و تسهیل تعاملات غیردولتی موثر باشند. این افزایش آگاهی و همکاری بین المللی می تواند به کاهش سوءتفاهم ها کمک کرده و به عنوان یک استراتژی بازدارندگی غیرمستقیم عمل کند.

برآیند تحلیلی:

از نظر دکتر سیدمحمدرضا موسوی فرد بازدارندگی هوشمند، به ویژه در قالب ترکیبی آن، یکی از کارآمدترین راهبردهای یک نظام سیاسی هوشمند برای مواجهه با ساختار آنارشیک نظام بین المللی است. این راهبرد با افزایش ریسک و هزینه تهدید برای بازیگران مخرب، ابزار مدیریت امنیت ملی و سیاست خارجی را فراهم می کند.

دسترسی به متن کامل https://taherkhabar.ir/?p=16933