اخلاق پزشکی

اخلاق پزشکی 🌹

مکتب اسلام این قابلیت و ظرفیت را دارد و شاهد آن، رفتار پزشکان بزرگی بوده که در طول تاریخ تمام همت خویش را در راستای حل مشکلات درمانی بیماران به کار گرفتند و حتی زندگی شخصی و خصوصی خود را در راه رسیدن به هدف مقدس بهداشت و درمان بیماران فدا کرده اند و در این میان لازم است نام پر افتخار شیخ الرئیس ابو علی سینا را ببریم

به طور کلی، اصول و مبانی اخلاق پزشکی در اسلام عبارت اند از:

احترام به حیات انسانی: اسلام به حیات انسانی ارزش بسیاری میدهد و تمام تلاش برای نجات و بهبود حیات انسانی تشویق میکند. این اصل معنای این را دارد که پزشکان باید حیات بیماران را محترمانه ترین شکل ممکن حفظ کنند و هیچ وقت نباید به اقداماتی که ممکن است به ضرر حیات انسانی منجر شود، دست بزنند.

احترام به حریم بیمار: این اصل میگوید که پزشکان باید حریم و حریت شخصی بیماران را احترام بگذارند و اطلاعات پزشکی خصوصی را محرمانه نگه دارند. این احترام به حریم بیمار شامل حفظ حریم جسمی، عقاید، و مشخصات فردی بیماران میشود.

شفافیت و صداقت: پزشکان باید به بیماران اطلاعات صادقانه و شفاف در مورد وضعیت سلامت خود ارائه دهند و درمان ها و روش های ممکن را توضیح دهند. همچنین، در صورت وجود خطرات مرتبط با درمان، باید بیماران را به صورت کامل آگاه سازند تا انتخاب درستی داشته باشند.

عدالت در توزیع خدمات پزشکی: اسلام به عدالت در توزیع خدمات پزشکی و درمانی تاکید میکند. این به معنای این است که پزشکان باید خدمات پزشکی را به همه بیماران برابرا ارائه دهند و هیچ تبعیضی بر اساس نژاد، جنسیت، دین، یا وضعیت اقتصادی انجام ندهند. همچنین، تصمیم گیری ها باید به شکل عادلانه انجام شوند.

اختیار بیماران: این اصل به معنای این است که بیماران حق دارند که به تصمیم گیری در مورد درمان های خود شرکت کنند و هیچ وقت نباید اجبار به انجام اقدامات پزشکی علیه میل بیمار اعمال شود. بیماران حق دارند که اطلاعات کافی در مورد درمان های پیشنهادی دریافت کنند تا تصمیمی آگاهانه بگیرند.

امام علی (ع) میفرمایند: بالعافیه توجه لذه الحیاط، لذت زندگی با سلامت بدست میاید. (غرر الحکم ج7  ص42)

امام باقر (ع) میفرمایند: بدان که نه هیچ دانشی چون جستن سلامت است و نه هیچ سلامتی چون سلامت دل است. (کتاب احادیث پزشکی ج1 ق پیشگفتار)

رسول اکرم (ص) میفرمایند: دانش بر دو گونه است، دانش دین ها و دانش بدن ها (کتاب احادیث پزشکی ج1 ق پیشگفتار)

در دین اسلام طبابت واقعی به دست خود خداوند است.

در قرآن کریم حضرت ابراهیم (ع) میفرمایند: و اذا مرضت فهو یشفین، و چون بیمار شوم او (خداوند) شفایم میدهد. (سوره شعراء آیه 80)

و این مطلب با بحث طب غربی متفاوت است که طبیب را یک انسان دانش آموخته صرف میداند و نه اینکه خداوند تعالی را طبیب واقعی و اصلی بداند.

بنابر مطالب گفته شده از دیدگاه اسلام، پزشک و دارو چه برای درمان روان و چه برای درمان جسم، فقط و فقط یک وسیله در نظام خلقت هستند و تنها خداوند است که درمان کننده بیماری ها و درد هاست.