آیا کاهش تلفات از ۱۶ به زیر ۱۰ درصد بیشتر نتیجه فنی بوده یا سیاستی؟

کاهش تلفات برق در ایران از حدود 16 درصد به زیر درصد در طول یک دهه اخیر، نتیجه ترکیبی از عوامل فنی و سیاست های مدیریتی بوده است. بهبود و توسعه زیرساخت های شبکه های انتقال، فوق توزیع و توزیع از طریق کاهش طول شبکه های فشار ضعیف، استفاده از کابل های خودنگهدار و هادی های پرظرفیت، نصب ترانسفورماتورهای جدید و پیشرفته، به روزرسانی و تعمیرات پایه تجهیزات فرسوده، از مهم ترین عوامل کاهش دهنده تلفات فنی به شمار می روند. این باعث کاهش مقاومت سیم ها و تجهیزات می شود و در نتیجه شبکه های فنی قابل توجه است.

از سوی دیگر، سیاست ها و مدیریت ها نیز نقش کلیدی ایفا کرده اند. مشابه نصب کنتورهای هوشمند برای کنترل دقیق تر مصارف، مبارزه با انشعابات غیرمجاز و دستکاری کنتورها که بخش قابل توجهی از تلفات غیرفنی را تشکیل می دهد، و فرهنگ سازی مصرف بهینه برق را می دهد. همچنین جانمایی مناسب نیروگاه ها در نزدیکی مراکز مصرف برق و توسعه نیروگاه های تولید پراکنده به کاهش انتقال و تلفات کمک کرده اند.

در نتیجه، کاهش تلفات برق ایران یک فرآیند چندوجهی و هماهنگی بین فنی ، سرمایه گذاری در شبکه و راه های مدیریتی بوده است. ضعف یا غفلت در هر یک از این بخش ها می تواند روند کاهش تلفات را کند یا معکوس کند. بنابراین، موفقیت در این حوزه مستلزم استمرار و تقویت برنامه های فنی و سیاسی است. این امر باعث شده است که ایران اکنون به استانداردهای تلفات برق در پیشرفته نزدیک شود و بهبود بهره وری انرژی را ارتقا دهد.