مسئولیت حقیقت ، درک حقیقت (الثیاسیسم)
...... مسئولیت در درک و بازتاب حقیقت.......
> کسی که به حقیقت نزدیک می شود، نه تنها مسئول شناخت آن است، بلکه در برابر بازتاب آن در جهان نیز مسئول است.
---
تبیین فلسفی عمیق:
در الثیاسیسم، حقیقت نه گنجینه ای برای نگهداری، و نه دانشی برای تفاخر است. حقیقت، بار دارد؛ و این بار، «مسئولیت» است. وقتی انسانی به بخشی از حقیقت آگاه می شود، دیگر نمی تواند در بی تفاوتی یا سکوت بماند. چرا که حقیقت، اثر دارد—و هر که آن را دریابد، در قبال آثارش مسئول است.
شناخت حقیقت، تعهد می آورد؛ نه تعصب، نه تبلیغ، بلکه پاسخگویی. حقیقت به مثابه آتشی ست که گرمایش اگر به درستی مهار نشود، می سوزاند؛ و اگر پنهان شود، جهان را سرد می کند.
الثیاسیسم می گوید: حقیقت، فقط دانسته نمی شود؛ زیسته می شود.
---
کاربرد عملی:
در زیست فردی: کسی که می داند دروغ آسیب زاست، اما خود از آن برای مصلحت استفاده می کند، حقیقت را به ابزاری بدل کرده و مسئول تباهی حاصل از آن است.
در علم: دانشمندی که از واقعیتی علمی آگاه می شود، اما به خاطر منافع مالی یا سیاسی آن را پنهان می کند، نسبت به آینده فریب خورده مسئول است.
در اجتماع: اگر فردی ظلمی را می بیند و حقیقت آن را می داند اما سکوت می کند، در ادامه ظلم شریک است، نه بی تقصیر.
---
مثال:
فرض کن پزشکی می داند که دارویی خاص می تواند به بیماری نادری کمک کند، اما چون تولید آن سودآور نیست، این حقیقت را نادیده می گیرد. در اینجا، آگاهی او از حقیقت، اگر با بی عملی همراه شود، نه تنها بی فایده است، بلکه به جنایتی خاموش بدل می شود