کدام فناوری ذخیره سازی برای شبکه های ایران مناسب تر است.

برای شبکه های برق ایران، انتخاب فناوری ذخیره سازی انرژی مناسب باید با توجه به شرایط شبکه، ظرفیت تولید انرژی تجدیدپذیر، و زیرساخت های موجود انجام شود. به طور کلی، فناوری های زیر به عنوان گزینه های مناسب در نظر گرفته می شوند:

1. نیروگاه های تلمبه ای ذخیره ای (Pumped Hydro Storage): این فناوری در ایران با توجه به کوهستانی بودن برخی مناطق و امکان استفاده از مخازن طبیعی، گزینه ای اقتصادی و قابل اطمینان برای ذخیره و تامین انرژی در مقیاس بزرگ است. این نیروگاه ها قابلیت پاسخ دهی سریع و ظرفیت ذخیره سازی بالا دارند که برای جبران ناپایداری منابع خورشیدی و بادی مطلوب است.
2. باتری های لیتیوم-یونی: به دلیل سرعت پاسخ بسیار بالا، ابعاد کوچک، و نصب آسان، این باتری ها برای پروژه های کوچک تا متوسط و به ویژه در سیستم های تجدیدپذیر مستقل در مناطق دورافتاده ایران کاربرد دارند. هرچند هزینه اولیه بالایی دارند ولی با کاهش قیمت باتری ها طی سال های اخیر، جذابیت بیشتری یافته اند.
3. سیستم های چرخ طیار: این فناوری با ایجاد اینرسی مجازی به تثبیت فرکانس شبکه کمک می کند و برای شبکه های کوچک و متوسط که نیازمند بهبود پایداری موقتی هستند، کاربرد دارد.
4. ذخیره سازی حرارتی و هیدروژنی: در برخی شرایط خاص و پروژه های آزمایشی و تحقیقاتی، این فناوری ها نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرند، هرچند فعلا در مقیاس وسیع کمتر رایج هستند.

با توجه به محدودیت های مالی، جغرافیایی و زیرساختی ایران، ترکیبی از نیروگاه های تلمبه ای برای ذخیره سازی در مقیاس بزرگ و باتری های لیتیوم-یونی برای کاربردهای جزئی تر می تواند بهترین راهکار باشد. همچنین توسعه فناوری های پشتیبان مانند سیستم های چرخ طیار برای تامین اینرسی مجازی و حفظ پایداری شبکه ضروری است.