تقویت مهارت همدلی در یک دانش آموز پایه ابتدایی با بهره گیری از روش قصه گویی
در کلاس من دانش آموزی حضور داشت که غالبا رفتارهای فردگرایانه نشان می داد. او هنگام کارهای گروهی کمتر حاضر به همکاری بود، به احساسات دیگران توجهی نداشت و در بازی های جمعی بیشتر به منافع خود فکر می کرد. این مسئله بر روابط او با همکلاسی ها اثر منفی گذاشته بود. تصمیم گرفتم با استفاده از قصه گویی، مهارت همدلی را در او تقویت کنم.
ابتدا مجموعه ای از داستان های کودکانه با محوریت همکاری، دوستی و درک احساسات دیگران انتخاب کردم. هر هفته بخشی از این داستان ها را در کلاس برای دانش آموزان می خواندم و سپس بحثی کوتاه درباره احساسات شخصیت های داستان و واکنش های آن ها شکل می گرفت. تلاش می کردم به ویژه این دانش آموز را در گفت وگوها درگیر کنم و از او بپرسم: «اگر جای این شخصیت بودی چه احساسی داشتی؟» یا «دوست داشتی دیگران با تو چه رفتاری بکنند؟»
به تدریج او یاد گرفت احساسات همسالان خود را بهتر درک کند. تغییرات در رفتارهای روزمره اش نمایان شد: در فعالیت های گروهی داوطلبانه تر همکاری می کرد، در بازی ها نوبت دیگران را رعایت می کرد و حتی چند بار از همکلاسی هایش عذرخواهی نمود.
این تجربه به من نشان داد که قصه گویی ابزاری ساده و در عین حال قدرتمند برای آموزش غیرمستقیم مهارت های زندگی است. با ایجاد فرصت برای تخیل و همذات پنداری با شخصیت های داستان، می توان زمینه رشد مهارت همدلی را در کودکان فراهم کرد.