دلایل گرایش نوجوانان به اعتیاد چیست؟

دلایل گرایش نوجوانان به اعتیاد چیست؟

نوجوانان به دلایل محیطی و ژنتیکی ممکن است دچار اعتیاد شوند. از مهم ترین دلایل محیطی برای ابتلای نوجوانان به مواد مخدر می توان به موارد زیر اشاره کرد:

در دسترس بودن مواد مخدر در مدرسه

عضویت در گروه دوستانی که مواد مخدر یا الکل مصرف می کنند

مهارت های اجتماعی ضعیف مانند نداشتن مهارت «نه» گفتن، احساس اضطراب و کمرویی

حضور یک بزرگسالان مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر یا نوشیدنی های الکلی

عدم نظارت والدین

همچنین، تحقیقات نشان می دهند که وجود ژن های خاصی در افراد تا ۶۰ درصد خطر ابتلا به اعتیاد را افزایش می دهد. عوامل خطر بیولوژیکی برای ابتلا به اعتیاد عبارت اند از:

ابتلا یکی از اعضای نزدیک خانواده به مواد مخدر یا الکل

ابتلا به یک وضعیت پزشکی یا روانپزشکی مانند اضطراب و افسردگی

علائم اعتیاد در نوجوانان

علامتهای اعتیاد در نوجوانان عبارت اند از:

عدم علاقه به سرگرمی ها یا فعالیت های لذت بخش گذشته

کاهش عملکرد تحصیلی مانند افت ناگهانی نمرات و بی علاقگی به فعالیت های مدرسه

تغییرات ظاهری در فرد مانند بی توجهی به بهداشت فردی و تغییر وزن

اختلال در قضاوت مانند انجام فعالیت های مخاطره آمیز بدون نگرانی از عواقب آن

داشتن علائم تحمل و ترک

رفتارهای مخفیانه مانند پنهان کردن مصرف مواد

تغییر در رفتار مانند نوسانات خلقی ناگهانی، تحریک پذیری، کناره گیری از خانواده و دوستان

مداخله زودهنگام و درمان مناسب برای مقابله با اعتیاد در نوجوانان بسیار مهم است؛ زیرا عوارض جانبی اعتیاد را کاهش می دهد.

مراحل مختلف مشاوره اعتیاد نوجوانان عبارت اند از:

1. برقراری ارتباط موثر با نوجوان

ارتباط برقرار کردن با کودکان و نوجوانان سخت تر از برقراری ارتباط با بزرگسالان است. مشاوران تلاش می کنند با ایجاد یک فضای دوستانه، اعتماد نوجوان را جلب کنند تا او به راحتی درباره احساسات و دلایل مصرف مواد مخدر صحبت کند.

2. ارزیابی فرد

روانشناسان و مشاوران در ابتدا وضعیت فعلی فرد، تاریخچه پزشکی و وضعیت سلامت روان خانواده را بررسی می کنند. این ارزیابی به مشاور کمک می کند تا الگوهای مصرف مواد نوجوان را کشف کرده و یک برنامه فردی برای ترک مواد مخدر برای او طراحی کند.

3. بستری کردن فرد

اگر شدت اعتیاد فرد نوجوان زیاد باشد، مشاور پیشنهاد بستری شدن فرد در بیمارستان را می دهد. مرحله سم زدایی در بیمارستان تحت نظر پزشکان متخصص انجام شده و جلسات مشاوره نیز در مرکز درمانی انجام می شوند.

4. درمان سرپایی

درمان سرپایی برای نوجوانانی ارائه می شود که شدت اعتیاد آن ها کم است. در این نوع درمان فرد می تواند در خانه امکانات درمانی را دریافت و به طور منظم در جلسات مشاوره شرکت کند. در این مرحله بسته به شدت اعتیاد، سم زدایی نیز برای فرد تجویز می شود.

۵. روان درمانی

روان درمانی مهم ترین قسمت درمان اعتیاد در نوجوانان است. مشاوران در سه سطح مختلف به فرد نوجوان مشاوره ارائه می کنند که عبارت اند از:

مشاوره فردی: درمان شناختی-رفتاری (CBT) مهم ترین رویکرد درمانی است که مشاوران در سطح فردی از آن استفاده می کنند. این رویکرد به افراد کمک می کند تا الگوهای منفی و ناکارآمد زندگی خود را بشناسند و آن ها را به الگوهای مثبت تبدیل کنند.

مشاوره خانوادگی: اغلب نوجوانانی که به اعتیاد مبتلا می شوند، نمی توانند رابطه سازنده ای با والدین خود داشته باشند. مشاوران با کمک رویکرد خانواده درمانی به نوجوان و والدین او کمک می کنند تا یک رابطه سازنده و موثر با یکدیگر داشته باشند.

مشاوره گروهی: حمایت گروه همسالان، به ویژه کسانی که سابقه سوء مصرف مواد داشته اند می تواند به نوجوانان برای درک بهتر وضعیت خود و ترک اعتیاد کمک کند.

۶. دارودرمانی

برخی پزشکان و مشاوران به منظور تسریع روند درمان برای فرد دارو تجویز می کنند. علاوه بر این، عادت مصرف مواد مخدر ممکن است به دلیل وجود یک اختلال روانی مانند افسردگی در فرد به وجود بیاید. برخی از این داروها عبارت اند از:

بوپروپیون (Bupropion)

نالترکسون (Naltrexone)

متادون (Methadone)

بوپرنورفین (Buprenorphine)

۷. پیگیری و مراقبت های بعد از درمان

پیگیری مدام وضعیت نوجوان و ارائه برنامه های خودیاری و خودتنظیمی از دیگر مراحل مشاوره اعتیاد نوجوانان است. مراقبت بعد از درمان به نوجوان کمک می کند تا عادت هایمخرب جدید، چالش ها و استرس خود را به خوبی مدیریت کرده و برای حل آن ها به سراغ مصرف مواد مخدر نرود.