فضای درمانی موثر ،چگونه فضایی برای مراجع ایجاد می کند.
یک فضای درمانی موثر فضایی است که پرخاشگری مراجع را بپذیرد و امکان بیان و کاوش احساسات منفی و قدرتمند را فراهم کند. مراجعان گاهی خشم، نفرت و بی اعتمادی را وارد رابطه درمانی می کنند.
به جای اجتناب یا سرکوب این احساسات، باید آن ها را به طور فعال در فرایند درمان مورد بررسی قرار داد.
جنبه ی مهم این نوع از درمان، توانایی درمانگر در تحمل تجربه شدن به عنوان «ابژه بد» است.
در مقاطعی از درمان، مراجعان احساسات خود را بر درمانگر فرافکنی می کنند و او را خصمانه، طردکننده یا بدخواهانه تجربه می کنند.
از نگاه کرنبرگ، درمانگر خوب کسی است که بتواند این فرافکنی ها را بدون واکنش های تلافی جویانه، کناره گیری عاطفی یا دفاعی عمل کردن، تاب بیاورد. بلکه درمانگر باید این لحظات را به عنوان مواد ارزشمند برای شفاف سازی، رودرروسازی و نهایتا تاویل به کار گیرد و به مراجع کمک کند تا بفهمد چگونه روابط گذشته و تعارض های درونی، ادراکات کنونی او را شکل داده اند.
در عین حال، بر حفظ چارچوب درمانی محکم و مرزهای روشن تاکید وجود دارد.
به همین دلیل، ما قرارداد درمانی مشخصی تعیین می کنیم تا پرخاشگری بیمار به جای آسیب رساندن به خود یا تخریب فرایند درمان، بتواند در قالب کلامی و در فضای اتاق درمان ابراز شود.درمانگر باید بداند حضورش در اتاق درمان، برای یاری رساندن به بیمار است؛ نه برای دست یابی به هویت درمانگری.
هدف درمان، تصحیح گذشته نیست.
هدف درمان، توانمندسازی مراجع برای رویارویی با سرگذشت خود و توان سوگواری برای آن است.