نقش تربیتی نیایش

نقش تربیتی دعا و نیایش در ساخت و ثبات شخصیتی فرد.

یکی از مهمترین ویژگی های تربیتی دعا و نیایش ، تاثیرات روحی و روانی دعا و مناجات؛ بر فرد دعا کننده است. کسی که در برابر پروردگار دست به دعا، نیایش و مناجات می زند، بدین معناست که گستره وسیعی از صفات حضرت باریتعالی را در برابر خود می بیند، و با توجه به این گستره درخواست های خود را عیان می سازد.وی در این گستره، با رویکردهایی چون عطوفت و مهربانی، رحمدلی و گذشت،گشاده دستی،عفو و کرامت، شکوه و عظمت،استقبال، پذیرش بی قید و شرط ،مقبولیت،امنیت .....روبرو است...

 وی در برابر جهانی که این گستره برای او ساخته است،بی چیزی و ناچیزی خود را به یاد می آورد و در عین حال مملو از اشتیاق و فراوانی می گردد، و با این حس، حضور خود را پی می گیرد و خواندن همه جانبه حضرت حق را آغاز می نماید، و هر بار که یکی از رویکردهای این گستره برای وی جلوه می کند، از اشتیاقی به اشتیاق دیگر می رود و سوی دل خویش؛را غرقه در این گستره می نماید. حصار امنی که این وضعیت برای شخص دعا کننده ایجاد می کند با هیچ نیروی بیرونی قابل قیاس نیست و هیچ عامل بیرونی نخواهد توانست این حصار امن [حاصل شده در اثر مناجات و نیایش] را برای وی ایجاد و تامین نماید. و هرچه فرد هدفمندتر و با نشاط تر؛در این گستره حرکت نماید، پایه های شخصیتی وی بنیانی تر و محکم تر خواهد شد و این سبب ثبات روحی و آرامش روانی فرد خواهد شد.

امروزه شاهد انواع مدیتیشن ها و برنامه های تغییر رویکرد و نگرش برای ایجاد آرامش روح و روان در افراد هستیم. و این خود گویای هرچه صریح تر این نکته است که همه ما انسانها نیاز به راز و نیاز با یک مبدا عظیم و فوق العاده داریم و شایان ذکر است که این نیاز و مبدا عظیم ؛ چیزی جز مناجات و نیایش به درگاه حضرت حق، نمی باشد.. 

پروردگارا !!!! توفیق روزافزون نیایش و مناجات را نصیب و روزی همگان بفرما....