تفاوت های کلیدی هوش افزوده با هوش مصنوعی خالص

در گفتمان های علمی و فنی مرتبط با فناوری های نوین و به ویژه هوش مصنوعی، اغلب دو مفهوم هوش افزوده (Augmented Intelligence) و هوش مصنوعی خالص (Pure AI) به اشتباه مترادف تلقی می شوند، حال آنکه این دو رویکرد، فلسفه ها و اهداف متفاوتی را دنبال می کنند. هوش مصنوعی خالص در ذات خود بر اتوماسیون کامل و استقلال سیستم های هوشمند از دخالت انسانی متمرکز است. هدف غایی آن، ایجاد سیستمی است که قادر باشد وظایف پیچیده ای را، از تحلیل داده تا تصمیم گیری نهایی، به صورت کاملا خودکار و بدون نیاز به نظارت یا مداخله انسانی به انجام رساند. مثال بارز این رویکرد، اتوماسیون فرآیندهای تولید یا سیستم های خودران است که در آن ها، تصمیم گیری ها به صورت الگوریتمی و مستقل از عاملیت انسانی صورت می گیرد.

در مقابل، هوش افزوده بر یک پارادایم کاملا متفاوت استوار است: همکاری (Collaboration) و افزایش (Augmentation).

هوش افزوده نه تنها به دنبال جایگزینی انسان نیست، بلکه هدف اصلی آن توانمندسازی هوش انسانی از طریق ابزارهای هوش مصنوعی است. در این مدل، هوش مصنوعی نقش یک دستیار قدرتمند را ایفا می کند که با پردازش حجم عظیمی از اطلاعات، کشف الگوهای نامحسوس و ارائه بینش های تحلیلی، به انسان کمک می کند تا قضاوت های دقیق تر و تصمیم گیری های پیچیده تری داشته باشد. این تعامل هم افزا باعث می شود که نقاط قوت هر دو طرف به اوج خود برسد؛ سرعت و دقت محاسباتی هوش مصنوعی در کنار خلاقیت، شهود و هوش هیجانی انسان. بنابراین، تفاوت کلیدی این دو رویکرد در محوریت انسان نهفته است؛ در هوش مصنوعی خالص، انسان اغلب از حلقه تصمیم گیری حذف می شود، در حالی که در هوش افزوده، انسان به عنوان عنصر اصلی و تصمیم گیرنده نهایی، همچنان در مرکز فرآیند باقی می ماند و از ابزارهای هوش مصنوعی برای تقویت توانایی های خود بهره می برد.