سکوت مرگبار جهان در برابر نسل کشی غزه
▫️سکوت جامعه جهانی در برابر آن چه در غزه می گذرد، نه تنها پرسش برانگیز، بلکه نشانه ای دردناک از شکست ارزش هایی چون حقوق بشر، عدالت و مسئولیت پذیری بین المللی است. از آغاز حملات گسترده و بی وقفه رژیم صهیونیستی به غزه، هزاران غیرنظامی، از جمله زنان و کودکان، جان باخته اند. زیرساخت های حیاتی از میان رفته، بیمارستان ها بمباران شده و مردم از دسترسی به آب، غذا و دارو محروم مانده اند. این فاجعه انسانی، به گفته بسیاری از کارشناسان حقوق بین الملل، مصداق روشن نسل کشی و جنایت علیه بشریت است.
▪️با این حال، واکنش قدرت های جهانی، به ویژه کشورهای غربی و نهادهای بین المللی همچون سازمان ملل، عمدتا در حد ابراز نگرانی یا درخواست های مبهم برای «خویشتن داری از طرفین» باقی مانده است. این سکوت و بی عملی را می توان در چند عامل اصلی جست وجو کرد. یکی از عوامل مهم، روابط راهبردی و منافع سیاسی بسیاری از دولت های غربی، به ویژه ایالات متحده، با اسرائیل است. این حمایت های سیاسی، نظامی و مالی مانع از محکومیت صریح و اقدامات موثر علیه این رژیم شده است؛ حتی در شرایطی که شواهد نسل کشی آشکار و غیرقابل انکارند.
▫️همچنین، استانداردهای دوگانه در برخورد با مسئله حقوق بشر به شدت بر رفتار جامعه جهانی سایه افکنده است. جنایاتی که توسط رقبای ژئوپولیتیکی غرب رخ می دهد، به سرعت محکوم می شود، اما در قبال متحدان، رویکردی مبتنی بر سکوت یا توجیه اتخاذ می گردد. این رفتار دوگانه مشروعیت نظام بین المللی حقوق بشر را زیر سوال برده و باعث بی اعتمادی گسترده ای شده است.
▪️در کنار آن، نهادهای بین المللی نیز یا از اختیارات لازم برای اقدام موثر برخوردار نیستند یا تحت فشارهای سیاسی، به ویژه از سوی کشورهای قدرتمند، دچار انفعال و بی عملی شده اند. شورای امنیت سازمان ملل در موارد متعدد، به دلیل وتوی ایالات متحده، نتوانسته حتی یک قطعنامه بازدارنده یا الزام آور در قبال حملات به غزه صادر کند. دادگاه های بین المللی نیز عملا فلج و بی اثر شده اند.
▫️در بعد رسانه ای، رسانه های جریان اصلی با روایت سازی جهت دار و جانبدارانه، واقعیت های میدانی را تحریف کرده اند یا با سانسور و کم توجهی، از پوشش کامل جنایات علیه غیرنظامیان غافل مانده اند. این رویکرد، موجب کاهش حساسیت افکار عمومی جهانی و تضعیف فشارهای مردمی برای اقدام جدی شده است. غفلت رسانه ای و وارونه نمایی حقیقت، عملا بخشی از سازوکار بی تفاوتی جهانی نسبت به رنج فلسطینیان شده است.
▪️در پس این بی تفاوتی همچنین نوعی نژادپرستی پنهان و اسلام هراسی ریشه دار نهفته است. قربانیانی که از جهان اسلام می آیند یا «غیرخودی» تلقی می شوند، کمتر مورد همدردی قرار می گیرند و دردشان در وجدان عمومی جهانی بازتاب نمی یابد. این تبعیض، تصویری تلخ از ساختار نابرابر قدرت در نظام بین الملل ارائه می دهد.
▫️سکوت جامعه جهانی، در چنین شرایطی، نه فقط یک شکست اخلاقی، بلکه نوعی مشارکت غیرمستقیم در فاجعه انسانی غزه به شمار می رود. تاریخ این بی تفاوتی را فراموش نخواهد کرد. آگاهی بخشی، مستندسازی جنایات و فشار افکار عمومی جهانی وظیفه ای انسانی، اخلاقی و تاریخی برای هر فرد آزاده ای است که هنوز به کرامت انسان ایمان دارد.
▪️در این میان، وظیفه دینی و تاریخی جهان اسلام دوچندان است. کشورهای اسلامی باید روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود را با رژیم صهیونیستی قطع کرده و به سوی اقدام جمعی و هماهنگ برای توقف این جنایات حرکت کنند. تنها در سایه وحدت، همبستگی و اراده سیاسی مشترک است که می توان جلوی ادامه نسل کشی را گرفت و عدالت و امنیت را به مردم مظلوم غزه بازگرداند.
▫️از منظر انسانی، اخلاقی و سیاسی، تداوم سکوت و انفعال جهان اسلام هیچ توجیهی ندارد. نخبگان، اندیشمندان و رهبران فکری باید با صدایی رسا و عملکردی قاطع، در دفاع از مردم فلسطین و برای پایان دادن به جنایات رژیم صهیونیستی گام بردارند. این اقدام، نه تنها نشانه ایستادگی در برابر ظلم، بلکه تجلی احترام به انسانیت و پایبندی به ارزش های اسلامی و انسانی است.