چگونه توانستم مهارت بندنویسی را در یکی از دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی تقویت کنم؟
در کلاس چهارم ابتدایی، با دانش آموزی مواجه بودم که در نوشتن بندهای منسجم دچار مشکل بود. او جملاتی کوتاه و پراکنده می نوشت و نمی توانست بین جمله هایش ارتباط منطقی برقرار کند. بندهایش فاقد آغاز مناسب، ادامه دهنده و جمله ی جمع بندی بودند. این موضوع در ارزشیابی مهارت نوشتاری او تاثیر منفی گذاشته بود.
برای حل این مشکل، ابتدا با او گفت وگویی داشتم تا نگرشش نسبت به نوشتن را بشناسم. متوجه شدم که چون بارها بازخورد منفی گرفته، اعتمادبه نفس نوشتاری اش تضعیف شده است. تصمیم گرفتم با آموزش تدریجی و تشویق، مسیر را اصلاح کنم. در ابتدا، نمونه هایی از بندهای منسجم و مناسب را برایش خواندم و با او تحلیل کردیم. سپس ساختار ساده ای به او آموزش دادم: «جمله ی آغازین + سه جمله ی توضیحی + جمله ی جمع بندی».
برای تمرین، از نقشه های ذهنی، کارت های تصویری، و موضوعات مورد علاقه اش استفاده کردم. پس از نوشتن هر بند، بازخورد دقیق به او می دادم و نکات مثبت کارش را با صدای بلند در کلاس می گفتم.
طی چند هفته، نشانه های پیشرفت در نوشته هایش پدیدار شد. جمله ها روان تر و مرتبط تر شدند. او توانست به تدریج بندهایی بنویسد که آغاز، میانه و پایان داشته باشند. مهم تر از آن، با اشتیاق بیشتری می نوشت و حتی در زنگ انشاء داوطلب خواندن متنش می شد.
این تجربه به من نشان داد که با آموزش ساختارمند، ابزارهای تصویری، و تقویت عزت نفس، می توان مهارت بندنویسی را در دانش آموزان تقویت کرد.