افزایش دقت و تمرکز یک دانش آموز پرجنب وجوش با بهره گیری از راهکارهای رفتاری و تعامل عاطفی

در کلاس من دانش آموزی حضور داشت که به رغم توانایی ذهنی خوب، تمرکز کافی نداشت. مدام از جای خود بلند می شد، با وسایلش بازی می کرد یا با دیگران حرف می زد. در ابتدا این رفتار برایم آزاردهنده بود اما تصمیم گرفتم به جای برخورد قهری، رویکردی تربیتی و حمایتی را پیش بگیرم.

پس از شناسایی علایق و انگیزه هایش، چند اقدام ساده ولی موثر را آغاز کردم:
نخست، جای نشستن او را به جلوی کلاس و نزدیک به خودم منتقل کردم. دوم، مسئولیت های کوچکی مثل توزیع دفتر، پاک کردن تخته یا گفتن تقویم روزانه را به او سپردم تا حس مهم بودن پیدا کند. سوم، هر بار که در طول ۱۰ دقیقه تمرکز خود را حفظ می کرد، او را تحسین می کردم. چهارم، در زنگ تفریح با او هم صحبت شدم و از احساساتش پرسیدم.

پس از چند روز، شاهد تغییراتی محسوس شدم. او کمتر از جای خود بلند می شد، با دقت بیشتری به درس گوش می داد و چندین بار برای پاسخ گویی داوطلب شد. اعتمادبه نفسش نیز به وضوح افزایش یافت.

این تجربه به من آموخت که برای کمک به دانش آموزان پرجنب وجوش، باید صبور بود و با ترکیبی از توجه، مسئولیت دادن، تشویق مثبت و گفت وگوی عاطفی، زمینه ی رشد آن ها را فراهم کرد. رفتار آن ها ناشی از لجاجت یا بی علاقگی نیست؛ بلکه نیازمند هدایت صحیح و درک شدن اند.