معماری بیوفیلیک شناور در تالاب های گیلان برای مدیریت آب و تعادل زیست محیطی

معماری بیوفیلیک شناور در تالاب های انزلی و امیرکلا، راهکاری نوین برای مدیریت آب و حفظ تعادل زیست محیطی است. تالاب انزلی با کاهش کیفیت آب و افزایش رسوبات مواجه است (UNEP, 2021)، و این مقاله به بررسی چگونگی استفاده از سازه های شناور بیوفیلیک برای تصفیه آب و ایجاد فضاهای درمانی می پردازد.

سازه های شناور با استفاده از گیاهان آبزی مانند نیلوفر و لویی، آب را تصفیه می کنند. مطالعه ای در Journal of Environmental Management (Browning et al., 2020) نشان داد که این سیستم ها می توانند تا 30 درصد آلودگی های آلی را حذف کنند. در تالاب انزلی، این سازه ها می توانند با جذب رسوبات و بازگرداندن اکسیژن به آب، اکوسیستم را احیا کنند. طراحی بیوفیلیک این سازه ها با پلتفرم های چوبی و فضاهای سبز، حس آرامش را به بازدیدکنندگان منتقل می کند. طبق Health & Place (Völker & Kistemann, 2011)، تعامل با آب های پاک، حس امنیت روانی را تا 20 درصد افزایش می دهد.

این سازه ها همچنین می توانند به عنوان مراکز آموزشی یا درمانی عمل کنند. مطالعه ای در Sustainable Cities and Society (Campisano et al., 2017) نشان داد که فضاهای شناور با سیستم های جمع آوری آب، پایداری را تقویت می کنند. در گیلان، که تالاب ها نقش حیاتی در گردشگری دارند، این طرح می تواند اقتصاد محلی را نیز بهبود بخشد. استفاده از مصالح سبک مانند بامبو و پنل های خورشیدی، این سازه ها را به سیستم های انرژی صفر نزدیک می کند (Kalogirou, 2019).

چالش اصلی، هزینه ساخت و نیاز به فناوری پیشرفته است. با این حال، حمایت های بین المللی و سرمایه گذاری گردشگری می تواند این موانع را برطرف کند. این مقاله پیشنهاد می دهد که سازمان حفاظت محیط زیست با همکاری معماران، پروژه های پایلوت را در تالاب ها اجرا کند. این رویکرد، با توجه به بحران تالاب ها و نیاز به راهکارهای نوین، آینده ای پایدار برای گیلان ترسیم می کند.

منابع: