نقش پوشش های گیاهی در کاهش مصرف انرژی در بازآفرینی شهری

گرمای شهر: معضل انرژی

شهرهای پرتراکم به دلیل استفاده گسترده از بتن و آسفالت، با مصرف بالای انرژی برای سرمایش و گرمایش مواجه اند. پدیده جزایر گرمایی شهری، دمای مناطق شهری را افزایش داده و نیاز به سیستم های سرمایشی را بالا می برد. این موضوع نه تنها هزینه های اقتصادی را افزایش می دهد، بلکه با افزایش انتشار گازهای گلخانه ای، محیط زیست را تهدید می کند. فقدان فضاهای سبز در بسیاری از شهرها این مشکلات را تشدید کرده است.

سبزپوش کردن شهرها

پوشش های گیاهی مانند بام های سبز و دیوارهای سبز، به عنوان بخش کلیدی معماری بیوفیلیک، مصرف انرژی را کاهش می دهند. بام های سبز با ایجاد سایه و تبخیر آب، دمای داخلی ساختمان ها را تا 30 درصد کاهش می دهند (Wong et al., 2021). دیوارهای سبز نیز با فیلتر کردن آلاینده ها، کیفیت هوا را بهبود می بخشند و نیاز به تهویه مصنوعی را کم می کنند. این سیستم ها همچنین به مدیریت آب باران کمک کرده و با ذخیره آب، فشار بر منابع آبی را کاهش می دهند. این رویکرد با ایجاد مناظر طبیعی، حس آرامش را به ساکنان هدیه می دهد.

شهرهایی که سبز نفس می کشند

پروژه Bosco Verticale در میلان (2020) با دیوارهای سبز، مصرف انرژی را تا 25 درصد کاهش داد. در تهران (2024)، نصب بام های سبز در ساختمان های عمومی، مصرف انرژی سرمایشی را تا 20 درصد کاهش داد (Rahimi, 2024). در سنگاپور (2023)، پوشش های گیاهی در فضاهای عمومی، کیفیت هوا را بهبود بخشید و مصرف انرژی را کم کرد (Tan & Wang, 2023). این نمونه ها نشان دهنده پتانسیل بالای پوشش های گیاهی در بازآفرینی شهری هستند.