نقش فناوری های هوشمند در معماری پایدار برای کاهش مصرف انرژی و مقابله با بحران آب

نقش فناوری های هوشمند در معماری پایدار برای کاهش مصرف انرژی و مقابله با بحران آب

فناوری های هوشمند، به ویژه اینترنت اشیا (IoT)، در معماری پایدار به عنوان ابزاری برای بهینه سازی مصرف انرژی و مدیریت منابع آبی مورد توجه قرار گرفته اند. این مقاله به بررسی کاربرد این فناوری ها در طراحی های معماری برای مقابله با بحران آب و کاهش مصرف انرژی می پردازد.

حسگرهای هوشمند IoT می توانند مصرف آب و انرژی را در زمان واقعی پایش کنند. طبق مطالعه ای در Building and Environment (Wang et al., 2021)، استفاده از حسگرهای هوشمند در مدیریت آب ساختمان ها می تواند مصرف را تا 25 درصد کاهش دهد. این حسگرها با تشخیص نشتی ها و تنظیم خودکار جریان آب، از هدررفت جلوگیری می کنند. در ایران، که با کاهش 20 درصدی منابع آبی طی دهه گذشته مواجه بوده است (FAO, 2022)، چنین فناوری هایی می توانند تاثیر قابل توجهی داشته باشند.

سیستم های کنترل هوشمند انرژی نیز نقش مهمی دارند. به عنوان مثال، سیستم های مدیریت ساختمان (BMS) می توانند با تنظیم نورپردازی و تهویه مطبوع بر اساس حضور افراد، مصرف انرژی را تا 30 درصد کاهش دهند (Pérez-Lombard et al., 2008). این سیستم ها در ترکیب با پنل های خورشیدی، امکان تولید انرژی تجدیدپذیر را فراهم می کنند. مطالعه ای در Renewable Energy (Kalogirou, 2019) نشان داد که ترکیب BMS با انرژی خورشیدی می تواند وابستگی به شبکه برق را تا 60 درصد کاهش دهد.

در زمینه مدیریت آب، فناوری های هوشمند امکان بازچرخانی آب خاکستری و استفاده از سیستم های آبیاری قطره ای را بهبود می بخشند. به عنوان مثال، پروژه ای در سنگاپور با استفاده از IoT برای مدیریت آب باران، توانست 40 درصد از نیاز آبی خود را تامین کند (PUB Singapore, 2023). این رویکرد در شهرهای ایران مانند تهران، که با تنش آبی مواجه اند، قابل پیاده سازی است.

چالش اصلی، هزینه اولیه نصب این فناوری ها و نیاز به زیرساخت های دیجیتال است. با این حال، کاهش هزینه های بلندمدت و حمایت های دولتی می توانند این موانع را برطرف کنند. این مقاله پیشنهاد می دهد که معماران و برنامه ریزان شهری در ایران از این فناوری ها در پروژه های جدید استفاده کنند تا پایداری زیست محیطی تقویت شود.