«رهیافتی تلفیقی به طراحی سازه های بلند، مقاوم سازی ابنیه تاریخی و مدل سازی عددی پی های مرکب در مهندسی عمران»

اینجانب علی مهدیزاده، دانش آموخته مهندسی عمران در مقطع دکتری با گرایش سازه، طی سال های اخیر با تمرکز بر سه محور کلیدی در حوزه مهندسی عمران فعالیت پژوهشی و حرفه ای داشته ام:

۱. تحلیل استاتیکی سیستم های مقاوم ترکیبی در ساختمان های بلند شامل قاب محیطی، هسته مرکزی، مهاربندهای بازویی و کمربند خرپایی، با هدف افزایش عملکرد لرزه ای، کاهش تغییرمکان نسبی و کنترل رفتار سازه در برابر بارهای جانبی. این تحلیل ها گامی مهم در جهت طراحی بهینه ی سازه های بلند در مناطق لرزه خیز نظیر استان کرمان به شمار می آیند.

۲. طرح مقاوم سازی بنای تاریخی شاه نعمت الله ولی کرمان به عنوان یکی از شاخص ترین پروژه های حفاظت از میراث تاریخی با استفاده از روش های نوین مقاوم سازی و ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای. در این پروژه تلاش شد ضمن حفظ اصالت معماری بنا، ایمنی آن در برابر زلزله های احتمالی افزایش یابد.

۳. مدلسازی عددی پی های مرکب رادیه-شمع در خاک های رسی با لحاظ اثر اندرکنش سه گانه ی خاک، شمع و پی، که یکی از مسائل پیچیده در تحلیل ژئوتکنیکی به شمار می آید. نتایج این مطالعات می تواند در بهینه سازی طرح پی در پروژه های عمرانی گسترده موثر باشد.

ترکیب تجربه های اجرایی با پژوهش های تحلیلی و عددی، امکان نگاه همه جانبه تری به مسائل عمرانی را فراهم کرده است؛ از طراحی سازه های نوین تا حفاظت از بناهای تاریخی و ارتقای ایمنی پی سازی در خاک های ضعیف. امید است این مسیر علمی بتواند سهمی در توسعه پایدار، حفظ میراث ملی و ارتقای دانش بومی مهندسی عمران داشته باشد.