روزهای بازنگری و بازآفرینی

روزهای بازنگری و بازآفرینی

نقش صنایع خلاق در عبور هوشمندانه از دوره ای حساس

 گاهی شرایط اجتماعی و منطقه ای، همه چیز را به تامل و بازنگری دعوت می کند. روزهایی هست که نه فقط برای جبران، بلکه برای بازآفرینی باید ایستاد؛ روزهایی که فرصت بازاندیشی در مسیرها، منابع و سرمایه های انسانی و فرهنگی فراهم می شود. در چنین بزنگاه هایی، صنایع خلاق می توانند نقشی فراتر از تولیدات فرهنگی یا سرگرمی ایفا کنند.
زیست بوم نوآوری و خلاق در ایران، با تکیه بر ریشه های فرهنگی عمیق و نیروی جوان، پویا و ایده پرداز، ظرفیت آن را دارد که به یکی از بازیگران اصلی بازتعریف آینده تبدیل شود. اکنون که کشور از مرحله ای پرتنش عبور کرده و وارد دوره ای نو از آرامش نسبی و بازسازماندهی شده، زمان آن رسیده است که نگاه مان را به توسعه، نوسازی و تاب آوری معطوف کنیم.
صنایع خلاق چه آورده ای برای این مقطع دارند؟

_{۱. خلق روایت مشترک و امیدبخش:
در روزهایی که همدلی، همراهی و انسجام اجتماعی در کشور جلوه ای کم نظیر یافته، نیاز به بازتاب هنرمندانه و الهام بخش این تجربه ی ملی بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. روایت هایی که بتوانند این سرمایه اجتماعی را حفظ، تقویت و به نسل های آینده منتقل کنند؛ از طریق سینما، انیمیشن، طراحی بازی، نشر و مد که نقش مهمی در تداوم این روحیه و شکل گیری آینده ای روشن خواهند داشت..
2. توانمندسازی جوامع محلی و اقتصاد خرد:
فعال سازی ظرفیت ها در مناطق مختلف کشور، نه تنها به اقتصاد محلی جان تازه ای می دهد، بلکه احساس ارزشمندی، مسئولیت پذیری و مشارکت را در میان جوانان و فعالان بومی تقویت می کند. کارگاه های هنری، رویدادهای خلاق، تولیدات محتوایی و طراحی های بومی می توانند سکوی پرتابی برای اقتصادهای کوچک و انعطاف پذیر باشد.
3.    نقش فریلنسرها و کسب وکارهای خرد:
یکی از نکات مهم این دوران این است که تاب آوری فقط از مسیر نهادهای بزرگ و سیاست های کلان حاصل نمی شود؛ بلکه ریشه در بافت زنده ای دارد که از دل فعالیت های مستقل و خلاقیت های فردی شکل می گیرد.
در همین چارچوب، فریلنسرها و کسب وکارهای خرد از تولیدکنندگان محتوای دیجیتال و آموزشی، طراحان، نویسندگان، مترجمان، هنرمندان و ... گرفته تا تیم های کوچک نوآور که نقشی کلیدی در حفظ پویایی اقتصادی و فرهنگی جامعه ایفا می کنند؛ آن ها نه تنها انعطاف پذیرتر از ساختارهای بزرگ هستند، بلکه توانایی بالایی در پاسخ گویی سریع به نیازهای جدید و شرایط متغیر دارند.
4.    بازتاب چهره انسانی ایران در سطح بین الملل:
در دوره ای که تصویر یک ملت از پنجره رسانه ها شکل می گیرد، تولیدات هنری و خلاق می توانند سفیران موثر فرهنگی ما باشند. صدای مردم ایران، با زبان هنر، فرهنگ و اندیشه، قدرت آن را دارد که فراتر از مرزها، گفت وگو، همدلی و احترام متقابل را گسترش دهد.
5.    همیاری روانی و اجتماعی از مسیر هنر:
در این روزها که بسیاری به تجربه های معنابخش و ارتباطات انسانی نیاز دارند، صنایع خلاق می توانند نقش قابل توجهی در ایجاد فضاهای آرامش بخش، پروژه های مشارکتی و روایت های درمانگر ایفا کنند. هنر، گاه بیش از هر واژه ای، قادر است در دل افراد و جوامع امید بدمد.
6.    صنایع خلاق؛ زبان مشترک دل سپردگان این سرزمین:
در شرایطی که تنوع دیدگاه ها، هویت های فرهنگی و تجربه های زیسته در کشور پررنگ تر از همیشه است، صنایع خلاق توان ایجاد پیوندهایی تازه میان افراد و گروه های مختلف را دارند. در این روزها که وفاق ملی نیاز جدی جامعه است، صنایع خلاق و نرم می توانند نقش پیونددهنده ای میان طیف های متنوع ایفا کنند؛ از نسل های متفاوت گرفته تا اقوام، سبک های زیست و طبقات اجتماعی که با زبانی که بر پایه ی درک، احترام و دلبستگی متقابل استوار است.
و در پایان...
صنایع خلاق، وقتی در متن برنامه ریزی و تصمیم سازی قرار بگیرند، می توانند زمینه ای فراهم کنند برای آن که تجربه های پراکنده ی امروز، به چشم اندازهای معنادار فردا تبدیل شوند؛ نه با تکرار گذشته، بلکه با بازخوانی هوشمندانه ی آن و خلق مسیرهایی نو برای زیستن، گفت وگو و ساختن.}

سید محمدرضا حسینی لواسانی