اجراء سرشماری ثبتی مبنا بلوغ حکمرانی داده در ایران

24 تیر 1404 - خواندن 3 دقیقه - 27 بازدید

کلان روندهای موثر بر اجرای سرشماری ثبتی مبنا در ایران

۱. دیجیتالی شدن دولت (eGovernment )

ایران در حال حرکت به سوم دولت دیجیتال است، اما زیرساخت های نرم افزاری و سخت افزاری نیاز به تقویت دارند.

چالش: نبود سیستم یکپارچه ثبت داده بین وزارتخانه ها (ثبت احوال، مالیات، بیمه).

۲. نیاز به داده های RealTime

افزایش انتظارات برای دسترسی به آمار به روز (مثال: ترکیه از داده های اداری برای پیش بینی جمعیت استفاده می کند).

چالش ایران: عدم به روزرسانی منظم داده های ثبتی (مثل آدرس ها و وضعیت مهاجرت).

۳. حریم خصوصی و امنیت داده ها:

قوانین محکم تر در اروپا (GDPR) نسبت به ایران که هنوز قانون جامع حفاظت از داده ندارد.

ریسک: مقاومت مردم به دلیل ترس از سوءاستفاده داده ها توسط نهادهای امنیتی.

۴. هوش مصنوعی و کلان داده:

ایران پتانسیل استفاده از هوش مصنوعی در پردازش داده های ثبتی را دارد (مثل تحلیل مهاجرت های داخلی).

محدودیت: تحریم ها و دسترسی محدود به فناوری های پیشرفته.

۵. کاهش هزینه های سرشماری:

تجربه هلند نشان می دهد که سرشماری ثبتی مبنا تا ۸۰٪ هزینه ها را کاهش می دهد.

چالش ایران: هزینه اولیه بالای راه اندازی سیستم یکپارچه.

روندهای حیاتی برای پیاده سازی در ایران

۱. ادغام داده های اداری (ثبت احوال، بیمه، بانک ملی):

الگوی ترکیه: استفاده از شماره ملی یکتا (T.C. Kimlik No) برای یکپارچه سازی داده ها.

چالش ایران: ناهماهنگی بین سازمان ها (مثلا تفاوت تعریف "خانوار" در ثبت احوال و مرکز آمار).

۲. رگولاتوری و قانون گذاری:

نیاز به قانون جدید برای الزام نهادها به اشتراک گذاری داده (مثل سوئد).

مشکل: مقاومت نهادهای سنتی در شفاف سازی داده ها.

۳. فناوری بلاکچین برای ثبت امن:

ایران می تواند از فناوری بومی (مثل پلتفرم های داخلی) برای جلوگیری از دستکاری داده ها استفاده کند.

۴. شهروندمحوری:

راه اندازی سامانه ای مشابه "سامانه ثبتی شهروندی" برای به روزرسانی خودکار اطلاعات (مثل هلند).

موانع: ضعف فرهنگ دیجیتال در مناطق محروم.

۵. آموزش نیروی انسانی:

بازآموزی ماموران سرشماری برای کار با سیستم های دیجیتال.

سیگنال های ضعیف (Weak Signals)

استفاده از داده های موبایل: اپراتورهای ایران می توانند داده های مکانی جمعیت را تامین کنند (اما نگرانی امنیتی وجود دارد).

ثبت خودکار رویدادهای حیاتی: مثلا اتصال سامانه بیمارستان ها به ثبت احوال برای ثبت خودکار تولد و فوت.

پذیرش اجتماعی پایین: ممکن است مردم به دلیل عدم اعتماد، اطلاعات نادرست بدهند.