دشمن

دشمن

شادروان حسین قادرزاده

1353-1354

دشمن، کسی است که ما را دوست ندارد و بدی ما را می خواهد و شاید درصدد است، همیشه ما را نابود یا لطمه ای به ما برساند.

گویی می خواهد انتقام بگیرد هیچ از خود پرسیده ایم چرا؟

بلی چون خود سازنده آن بوده ایم و سبب گشته ایم که آن شخص از ما برنجد و بغض ما را در دل بپروراند.

آیا مردمان اگر هر اندازه با ما بدی بکنند، ما با نگاه های محبت آمیز و با خدمت های انسانانه، نمی توانیم آنها را به خود جلب کنیم؟

اما دشمنی که از روی مریضی روحی و پست فطرتی اشخاص، سرچشمه گرفته باشد، باید با شمشیر تیز تدبیر، ریشه آنها را از زندگی نکبت بار و مضرشان قطع نمود و آنها را در جنبه زندگی پست نمود و روح کثیف آنها را به تاریکخانه های کثیف که خوب منزلگاه هایی برای اشخاص تاریک دل است بفرستیم.

دشمن و اژدهای نابودکننده هستی آدمیان، همانا جهل و نادانی آنها است.

این عفریت شوم که تیره کننده زندگی جهانیان است، تنها با نیرو و خورشید علم و دانش برچیده می شود.

چادر سیاه جهل و بدبختی را که در سرزمین انسان ها گسترده، باید با شمشیر علم، از بین برد و بهترین علم ها، علم ادیان و علمی است که از جانب خدای بر بندگانش به وسیله پیامبرانش رسیده باشد.

راستی اشخاصی که سلامتی جسمی و روحی دارند و استعداد کسب علم و دانش را دارا هستند و از آن می گریزند؛ آیا از حیوان، پست تر نیستند؟

بیائید کوچ کنیم از سرزمین پستی ها و جهل و شقاوت و کجروی ها و قدم به آستانه زندگی با افتخار علم و دانش و بشردوستی و ایمان به خدای یکتا بگذارین و با نیروی اراده و ایمان، شیطان نفس را در بند کشیم و با روشنایی عقل به بهترین مکان انسانیت نائل گردیم.