شعور حسینی و شور حسینی
شعور حسینی با شور حسینی
در شب های انسان ساز و انسان آفرین محرم ، پر اهمیت ترین و اساسی ترین امر تفکیک شعور حسینی از شور حسینی است . مهم ترین وسیله انسان در دهه محرم که هنگامه عزاداری عاشقانه و جانانه برای پرچمدار مبارزه با ظلم و بیداد است ، تفکر و خردورزی در باب قیام امام حسین است . چه بسا اشک ریختن ها و خون دل خوردن هایی که با تحجر و بی بصیرتی و بی شناخت دقیق از سیره معصوم آمیخته گردد و هیچ آموزه ای برای انسان در پی نداشته باشد .
ابتدا باید دانست امام معصوم به ارج نهادن به مقام زن در حوزه خانواده و اجتماع ، عدم سکوت در برابر ظلم حکومت و حاکم ستمگر ( که دقیق ترین تعریف مصداقی از امر به معروف و نهی از منکر است ) آزاد اندیشی و انسانی زیستن و بیداری روح جامعه انسانی و روشن کردن صفات رحم و مروت ، همدلی و نوع دوستی در کالبد مرده انسان زمان خویش همت داشت .
باید کوشید شعور حسینی در خود ایجاد کرد تا اینکه عمری با شور حسینی زندگی کرد ولی بویی از شعور حسینی نداشت و نبرد . امام حسین ( ع ) برای انسانی کردن دوباره آدم ماموریت داشت تا آدمی کردن وی .