فلسفه روان شناسی چیست؟
15 تیر 1404 - خواندن 2 دقیقه - 47 بازدید
فلسفه روان شناسی شاخه ای میان رشته ای است که به بررسی بنیادهای نظری، مفهومی و روش شناختی روان شناسی می پردازد. این حوزه تلاش می کند روشن کند که روان شناسی به عنوان یک علم، دقیقا چه چیزی را مطالعه می کند، چگونه آن را مطالعه می کند، و چه پیش فرض های فلسفی در پس نظریه ها و روش های آن نهفته است.
مهم ترین پرسش های فلسفه روان شناسی
- ماهیت ذهن چیست؟ آیا ذهن صرفا فعالیت مغز است یا چیزی فراتر از آن؟
- رابطه ذهن و بدن چگونه است؟ (دوگانه انگاری دکارت، فیزیکالیسم، این همانی ذهن و مغز)
- آیا روان شناسی می تواند علمی تجربی باشد؟ و یا نیازمند روش های فلسفی نیز هست؟
- مفاهیم روان شناختی مثل "اراده"، "خود"، "ادراک" و "هیجان" چگونه تعریف می شوند؟ آیا قابل اندازه گیری اند؟
- آیا نظریه های روان شناسی عینی و جهان شمول اند یا وابسته به فرهنگ و زبان؟
🔍 رویکردهای اصلی در فلسفه روان شناسی
رویکرد: رفتارگرایی تمرکز بر رفتار قابل مشاهده؛ ذهن را نادیده می گیرد ذهن گرایی یا شناخت گرایی (Cognitivism) ذهن را به عنوان سیستم پردازش اطلاعات بررسی می کند، فلسفه تحلیلی ذهن تحلیل مفاهیم روان شناختی با ابزارهای منطقی و زبانی را به عهده دارد. روان شناسی زیستی ذهن را نتیجه فرایندهای عصبی و زیستی می داند، پدیدارشناسی تجربه ی زیسته ی فرد را محور تحلیل قرار می دهد مانند تجربه زیسته ویکتور فرانکل از اردوگاه نازی ها که در کتاب خودمطرح کرده است.
منابع پیشنهادی برای مطالعه بیشتر
- فلسفه روان شناسی در ویکی پدیا
- مقاله «روان شناسی و ارتباط ریشه ای با فلسفه» در سایت انسان شناسی
- کتاب «فلسفه روان شناسی و نقد آن» نوشته بونژه و آردیلا، ترجمه پژوهشگاه حوزه و دانشگاه اطلاعات کتاب