نور حق در برابر تاریکی باطل: تاملی بر نبرد ۱۲ روزه ایران و رژیم صهیونیستی در پرتو آیات الهی

در روزگاری که جبهه ظلم و جور، با نقاب تکنولوژی و قدرت پوشالی، در پی سلطه بر ملت ها و خاموش کردن نور خداوند است، بار دیگر زمین شاهد خیزش یاران حق در برابر سپاه کفر و طغیان است. در نبردی که تنها ۱۲ روز به طول انجامید، رژیم کودک کش صهیونیستی، که دهه هاست با حمایت استکبار جهانی به جنایت، اشغال و تجاوز ادامه می دهد، بار دیگر طعم شکست را از ارتش مومن و متعهد ایران اسلامی چشید؛ اما این شکست، تنها یک شکست نظامی نبود، بلکه آغاز افول کامل تمدن دروغینی است که بر پایه ستم بنا شده است.

خداوند در قرآن می فرماید:
«ولا تهنوا ولا تحزنوا وانتم الاعلون ان کنتم مومنین»
(آل عمران، ۱۳۹)
و ما مومنان به وعده الهی، هیچ گاه در برابر تهدیدها و تهاجم ها سستی نمی کنیم. ۱۲ روز مقاومت، ۱۲ روز عزت، ۱۲ روز برتری روح توحیدی بر هیاهوی توخالی زر و زور. در این جنگ، تنها موشک ها نبودند که سخن گفتند، بلکه ایمان مردمی به پاخاسته، روحیه شهادت طلبی، پیوند امت با ولایت، و باور به نصرت الهی بود که صحنه را به نفع ایران اسلامی رقم زد.

رژیم صهیونیستی، که همواره با حمایت بی چون و چرای قدرت های استکباری، از جمله آمریکا، خود را در جایگاه شکست ناپذیر می دید، ناگهان با واقعیتی روبرو شد که دهه ها آن را انکار کرده بود: قدرت واقعی در ایمان، ایستادگی و اخلاص نهفته است.
چرا که قرآن فرموده:
«کم من فئه قلیله غلبت فئه کثیره باذن الله»
(بقره، ۲۴۹)
و در این نبرد نیز، آنچه پیروز شد، ایمان مردم ایران بود نه تجهیزات غربی؛ اراده مومنان بود، نه زرادخانه های پوشالی.

دشمن آمده بود تا در کم تر از یک هفته زیرساخت های ایران را از کار بیندازد، سپاه را فلج کند، و مردم را به زانو درآورد، اما آنچه در میدان رخ داد، معکوس تمام محاسبات آن ها بود. پهپادهای ایرانی، با هدایت هوش مصنوعی بومی شده، فراتر از مرزها رفتند و اعماق سرزمین های اشغالی را به لرزه درآوردند. موشک ها، دقیق و هدفمند، اما با صبر و دقت شرعی شلیک شدند تا تنها مراکز نظامی و امنیتی را هدف قرار دهند، چرا که این نظام، برخاسته از مکتب علی علیه السلام است و حتی در جنگ نیز اخلاق را پاس می دارد.

آنچه دشمن ندیده بود، روحی بود که در دل ملت ایران موج می زد. از مادر شهید تا نوجوان بسیجی، از پیرمرد روستایی تا دانشمند نخبه، همگی یک صدا شده بودند:
هیهات منا الذله
و فریاد «ما ملت امام حسینیم» در کوچه و خیابان پیچیده بود. ایران، نه با نفت، نه با سلاح، بلکه با "نور ایمان" ایستاد و پیروز شد.

خداوند در قرآن وعده داده:
«ان الذین یحادون الله ورسوله اولئک فی الاذلین. کتب الله لاغلبن انا ورسلی ۚ ان الله قوی عزیز»
(مجادله، ۲۰–۲۱)
و آیا رژیم صهیونیستی، آشکارترین نمونه ی دشمنی با خدا و رسولش نیست؟ آن ها که قبله اول مسلمانان را اشغال کرده اند، آن ها که هر روز کودکان فلسطینی را می کشند، آن ها که با دین و اخلاق سر ستیز دارند؟! پس وعده الهی این چنین محقق شد که خوار و ذلیل گشتند، و پرچم مقاومت در بالاترین جایگاه ایستاد.

در این جنگ ۱۲ روزه، حقیقتی بزرگ برای جهان روشن شد:
ایران اسلامی، نه تنها قدرت نظامی دارد، بلکه دارای عمق راهبردی ایمانی و مردمی است. هر خانه در ایران، یک سنگر است. هر قلب ایرانی، یک میدان مقاومت.
و مگر خدا نگفت:
«ان تنصروا الله ینصرکم ویثبت اقدامکم»
(محمد، ۷)
ما یاور خدا بودیم، پس خداوند نیز ما را یاری داد.

و در پایان، این نبرد نه پایان کار است و نه آخرین تقابل. این تنها آغاز افولی بزرگ برای رژیم صهیونیستی است، و آغاز عصری نو برای جهان اسلام. ایران اسلامی، کشوری که با خون شهیدان، با نور ولایت، و با اراده ملتی خداجو، راهش را از کربلا تا قدس ترسیم کرده است، هرگز شکست پذیر نخواهد بود.
زیرا:
«ومن یتول الله ورسولهۥ والذین ءامنوا فان حزب الله هم الغلبون»
(مائده، ۵۶)

و حزب الله همواره پیروز است...
و نصر من الله و فتح قریب...


نویسنده: فاطمه ذوالقدر