در سوگ شهدای دانش آموز حملات اخیر رژیم صهیونیستی به ایران

یادداشت | زنگ تفریحی که دیگر تکرار نمی شود 

در سوگ شهدای دانش آموز حملات اخیر رژیم صهیونیستی به ایران

🖋️ جواد طلسچی یکتا: سردبیر پایگاه خبری مددکارنیوز | تیر ۱۴۰۴

زنگ تفریح امروز ساکت است. نیمکت ها در حسرت صدای خنده اند. دفتر مشق، باز مانده، بی آنکه دلیلی برای نوشتن باشد…
۲۲ دانش آموز معصوم ایرانی، در جنایتی آشکار توسط رژیم کودک کش صهیونیستی، برای همیشه از برگ های تقویم زندگی خط خوردند.

🔻 محدثه اقدسی، سیدمحمدرضا اقدسی، مرسانا بهرامی، امیرعلی امینی، محمدحسین خاکی، مطهره نیازمند، فاطمه نیازمند، علیرضا نیازمند، زهرا بهمن آبادی، هانیه بهمن آبادی، ایما زینلی، محیا نیکزاد، سهیل کطولی، فاطمه ساداتی ارمکی، علیرضا فلاح، پرهام عباسی، علیسان جباری، امیرعلی چتر عنبرین، سروین حمیدیان، تارا حاج میری، هلنا غلامی و متین صفائیان

همگی کودکانی بودند که دیگر هرگز زنگ اول و زنگ آخر را تجربه نخواهند کرد.

حمله به کودکان، جنایت آشکار علیه بشریت

بر اساس مفاد کنوانسیون حقوق کودک (CRC 1989)، که توسط اکثر کشورهای جهان – حتی رژیم صهیونیستی – نیز امضا شده، هرگونه حمله به سلامت، آموزش، امنیت و جان کودکان ممنوع است.
همچنین بر اساس کنوانسیون چهارم ژنو و اساسنامه رم دادگاه کیفری بین المللی، حمله به غیرنظامیان و به ویژه کودکان، مصادیق روشن جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است.

مدرسه ای که هنوز پر از صداست؛ صدای نبودن ها

امروز فقط یک خانواده عزادار نیست.
ایران عزادار است.
جامعه ای که فرزندان بی دفاعش هدف قرار گرفته اند، تنها در رنج جنگ نیست، در غم فروپاشی خاطره هاست.
آن ها که جان خود را از دست دادند، کودکانی بودند با رویای دکتر شدن، خلبان شدن، معلم شدن…
اما دنیا تصمیم گرفت رویاهای شان را در آتش موشک بسوزاند.

رسانه ها چه باید بکنند؟

رسانه های مسئول همچون مددکارنیوز وظیفه دارند:

🔸 صدای خاموش این کودکان باشند،
🔸 فریاد حقیقت را به گوش وجدان جهانیان برسانند،
🔸 و مانع فراموشی نسل کشی خاموشی شوند که به بهانه سیاست، جان کودکان را هدف گرفته است.

ما باور داریم که:

رسانه ای که حافظ حقوق کودک نباشد، دیگر رسانه نیست، بلکه سکوتی بی طرف است در برابر فریاد مظلومان.

تاب آوری در سایه خون کودکان

آری، جامعه ای که کودکانش را از دست می دهد، زخم می خورد.
اما این ملت، فرزندانش را نه برای رفتن، بلکه برای رشد و ساختن پرورش می دهد.
اکنون، وظیفه ماست که بر خاک خون آلود امید بکاریم.
وظیفه ماست که از غم، آگاهی بسازیم.
و از اشک، انگیزه ای برای دفاع از زندگی.

سخن پایانی

شهدای دانش آموز ما، فرزندان همه ایران بودند.
نام آنان را نباید تنها در مراسم و بیانیه ها زنده نگه داشت؛ بلکه باید در عمل، با دفاع از حق کودکان، با محکوم کردن جنایتکاران، و با آموزش صلح و تاب آوری، ادامه دهنده راه آنان باشیم.

ما در مددکارنیوز این فاجعه انسانی را محکوم می کنیم، و خواهان رسیدگی فوری نهادهای بین المللی به جنایاتی هستیم که امروز، لبخند از چهره یک نسل ربود.

🕊️ به احترام کودکانی که زنگ تفریح شان دیگر تکرار نمی شود، سکوت نمی کنیم.