معمای شخصیتی ترامپ
رئیس جمهور آمریکا از زمان مبارزات انتخاباتی تاکنون، با برگزاری مکرر تجمعات گسترده به جای محدود کردن فعالیت های عمومی به سخنرانی های رسمی، امکان بهره مندی از هیجان و استقبال جمعیت را فراهم می کند و دریافت بازخورد فوری مانند تشویق و کف زدن برایش اهمیت زیادی دارد.

بررسی ویژگی های شخصیتی ترامپ از جمله خودشیفتگی خودبزرگ بینانه، رویکرد پوپولیستی و نیاز شدید به تحسین و دیده شدن، نقش مهمی در تبیین تصمیم سازی ها و پیامدهای ژئوپلیتیکی ناشی از عملکرد او ایفا می کند.
ترامپ مدعی است که تنها او قادر است بحران های بین المللی را با سرعت و به طور موثر حل کند. برای مثال در تنش اخیر ایران و رژیم صهیونیستی ترامپ در پیام هایش در شبکه های اجتماعی خود را به عنوان عامل تعیین کننده در روند پایان دادن به درگیری های ۱۲ روزه معرفی کرده است.
از منظر روان شناسی سیاسی، این الگوهای رفتاری در چارچوب «خودشیفتگی خودبزرگ بینانه» (Grandiose Narcissism) تحلیل می شوند؛ مفهومی که به نمایش مستمر تصویر اغراق آمیز از اهمیت خود، نیاز مکرر به تحسین و جلب توجه اشاره دارد.
در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ، شاخص هایی مانند خودشیفتگی سیاسی، گرایش های اقتدارگرایانه، بهره گیری از گفتمان پوپولیستی، حمله به مشروعیت رسانه ها و ترویج عامدانه اطلاعات نادرست همچنان پررنگ باقی مانده اند.
متن کامل این یادداشت را در خبرگزاری ایرنا بخوانید.