کارکرد تربیتی متون ادبیات فارسی در مدیریت کلاس درس

کارکرد تربیتی متون ادبیات فارسی در مدیریت کلاس درس

ادبیات فارسی، به ویژه در قالب حکایت، شعر و داستان، دربردارنده مفاهیم اخلاقی، تربیتی و انسانی عمیقی است که می تواند به عنوان ابزاری قدرتمند در مدیریت رفتار و تربیت دانش آموزان در کلاس درس مورد استفاده قرار گیرد. تجربه آموزشی در مدارس تیزهوشان و مدارس تخصصی نشان داده است که استفاده از متون ادبی، فرصتی بی نظیر برای گفت وگو درباره ارزش ها، مهارت های اجتماعی و حل مساله فراهم می آورد.

برخلاف روش های تنبیهی یا دستور محور، ادبیات امکان «گفت وگو» و «تفکر» را در فضایی همدلانه و آزاد ایجاد می کند. خواندن و تحلیل داستان هایی درباره گذشت، احترام، صداقت و عدالت، دانش آموزان را تشویق می کند تا این مفاهیم را در موقعیت های واقعی زندگی خود به کار گیرند.

افزون بر این، بهره گیری از شعرهای کوتاه، مثل دوبیتی ها و رباعیات، ابزاری خلاقانه برای بیان احساسات و مدیریت هیجان های دانش آموزان است. این شیوه، می تواند به عنوان بخشی از برنامه رسمی یا فوق برنامه در مدارس گنجانده شود.

پژوهش و توسعه راهبردهای آموزشی مبتنی بر متون ادبی، فرصتی برای حرکت از آموزش صرفا دانشی به سوی آموزش پرورشی و انسانی است. در نهایت، این رویکرد می تواند الگویی برای تربیت شهروندانی مسئول، اخلاق مدار و توانمند در حل مسالمت آمیز تعارض ها باشد و نقش ادبیات فارسی را در نظام تعلیم و تربیت امروز بازتعریف کند.