چگونه توانستم با طراحی یک واحد درسی تلفیقی، آگاهی دانش آموزانم را درباره بهداشت روان و خودشناسی افزایش دهم
در سال تحصیلی گذشته، به عنوان مربی پرورشی در یک مدرسه ابتدایی، با تعدادی از دانش آموزانی مواجه شدم که علائم ضعف در خودشناسی، عزت نفس پایین، اضطراب و پرخاشگری در رفتارهایشان دیده می شد. بررسی های اولیه و گفت وگو با مشاور مدرسه، ضرورت آموزش منظم مفاهیم بهداشت روانی و مهارت های خودآگاهی را مشخص کرد. به همین دلیل تصمیم گرفتم با طراحی یک واحد درسی تلفیقی میان تعلیمات دینی، تفکر و سبک زندگی، و مهارت های زندگی، یک مسیر آموزشی ساده، جذاب و کاربردی برای دانش آموزان ایجاد کنم.
این واحد درسی با رویکرد فعالیت محور و گفت وگو محور طراحی شد و شامل پنج محور کلیدی بود: ۱) شناخت احساسات خود، ۲) پذیرش تفاوت ها، ۳) کنترل خشم، ۴) احترام به خود و دیگران، و ۵) تمرین حل مسئله. از ابزارهایی چون نقاشی، داستان گویی، ایفای نقش و بازی های گروهی استفاده شد تا بچه ها بدون فشار، در فضایی ایمن به درک و بیان هیجانات خود بپردازند.
نتایج مشاهده و بازخورد معلمان پایه، نشان داد که دانش آموزان پس از گذراندن این واحد، تعامل بهتری با همسالان داشتند، از کلمات محترمانه تری استفاده می کردند و توانایی بهتری در کنترل خشم و اضطراب نشان دادند. این تجربه نشان داد که تلفیق آگاهانه و هدفمند مفاهیم بهداشت روان در آموزش رسمی، حتی با ابزارهای ساده، می تواند تاثیر چشم گیری در رشد فردی و اجتماعی دانش آموزان داشته باشد.