اصول و فرایند حاکم بر آموزش حقوق بشر

فرایند آموزش حقوق بشر

در فرایند آموزش حقوق بشر ، باید میان آموزش رسمی که در مدارس اعم از ابتدائی ، متوسطه اول و متوسطه دوم و در چهارچوب برنامه های رسمی صورت می پذیرد با آموزش غیر رسمی که خارج از طرح دروس مدارس انجام می شود و به تمامی فعالیت های بخش های عمومی و خصوصی تسری می باید ، تفکیک نمود .

آموزش رسمی فقط باید توسط پژوهشگر – آموزگار حرفه ای و متخصص صورت گیرد . این آموزش باید با توجه به ابعاد زندگی اجتماعی ، بین فرهنگی و آگاهی انجام شود . در این نوع آموزش اهمیت رده سنی از جایگاه ممتازی برخوردار بوده و باید به امر آموزش آموزگاران در اشکال گوناگون ضمن خدمت یا تقویت دروس حقوق بشر در دانشکده های حقوق یا گنجاندن آموزش حقوق بشر در آموزش اولیه برای آموزگاران ، معلمان و ... توجه ویژه نمود .

آموزش غیر رسمی از آنجا که موجب عمومیت یافتن حساسیت نسبت به رعایت حقوق بشر از طریق مشارکت نهاد های عمومی و خصوصی صورت می گیرد نیز بسیار مهم بوده و باید توسط آموزگاران حقوق بشر آموزش دیده و بر اساس ویژگی های هر دستگاه صورت گیرد . 

 اصول حاکم بر فعالیت های آموزش حقوق بشر 

فعالیت های آموزش حقوق بشر در چارچوب برنامه جهانی آن مبتنی بر چند اصل مهم می باشند که هر فعالیتی باید تحت این اصول صورت پذیرد. مهمترین اصول حاکم بر فعالیت ها ی آموزش حقوق بشر عبارتند:

۱. ترویج همبستگی، غیر قابل تفکیک بودن و جهانی بودن حقوق بنیادین بشری که شامل حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است.

۲. پرورش احترام و ارزش قائل شدن به تفاوت های بشری و مخالفت با تبعیض بر اساس نژاد، جنس، زبان، سیاست، ملیت، قومیت، وضعیت جسمی یا روانی و...

۳. ترغیب به تحلیل مشکلات تاریخی انسان که از مسائل حقوق بشر ناشی می شود (نظیر فقر، درگیری های خشونت آمیز و تبعیض) و دست یابی به راه حل هایی که با استانداردهای حقوق بشر سازگار است.

۴. تقویت مجامع و افراد برای تشخیص نیازهای حقوق بشری خود و اطمینان از دست یابی آنها به این حقوق.

۵. گنجاندن اصول حقوق بشری در زمینه های متفاوت فرهنگی، تاریخی و...

۶. ارتقای دانش و مهارت ها در استفاده از اسناد حقوق بشری در سطوح مختلف محلی، ملی، منطقه ای و بین المللی و سازوکارهای حمایت از حقوق بشر.

۷. استفاده از آموزش و تربیت مشارکتی شامل دانش، تحلیل انتقادی و مهارت هایی برای عمل که منجر به توسعه حقوق بشر و پیشبرد آن می شود.

۸. پرورش محیط های آموزش و یادگیری بدون اجبار و ترس که به تقویت مشارکت، رضایت از حقوق بشر و توسعه کامل شخصیت انسان منجر شود.

۹. تاکید بر ارتباط با زندگی روزانه یاد گیرنده و درگیر کردن آنان با گفتگو درباره راه های انتقال بیانیه های تجریدی حقوق بشر به زندگی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و اوضاع سیاسی.