افت تحصیلی وراهکارهای بهبود عملکرد تحصیلی در دانش آموزان

افت تحصیلی و راهکارهای بهبود و افزایش عملکرد تحصیلی :

۵- عدم علاقه و اشتیاق دانش آموزان به متون ومحتواهای آموزشی موردنظر 

در این مرحله از بررسی عوامل مربوط به افت تحصیلی در دانش آموزان؛ به بررسی عامل فوق می پردازیم. 

چنانچه عوامل مربوط به وقوع افت و کاهش عملکرد تحصیلی در سنین دبستان و دوره های آموزشی در سطوح قبل از دبیرستان اتفاق افتاده باشد مهمترین عامل متوجه میزان و نوع آمادگی تحصیلی فرد و نحوه و چگونگی محتواهای آموزشی ارائه شده می باشد که در این خصوص می بایست آموزش از شکل سخنرانی فردی و متکلم وحده بودن معلم؛ فاصله گرفته وبا انواع وسایل و امکانات کمک آموزشی و فیلم های آموزشی و جلوه های ویژه سمعی و بصری در ارائه آموزش و محتواهای موردنظر اقدام نمود. 

کودکان و نوجوانان در سطوح پایین تر یادگیری از نظر سنی در برخورد با محتواهای آموزشی به شکل عینی تر و ملموس تر و با تجارب فردی بیشتر؛ توفیقات بیشتری بدست خواهند آورد . لذا مطالب آموزشی و دروس ارائه شده در این سطوح می بایست با بهره گیری از انواع امکانات آموزشی در مدارس صورت گیرد. و دانش آموزان با تجارب بیشتر و عینی تر در محتواهای آموزشی درگیر شوند و مستقیما به مشاهده بپردازند.

چنانچه افت تحصیلی در دانش آموزان در دوره های متوسطه مربوط به عدم علاقه و اشتیاق دانش آموزان نسبت به محتواهای آموزشی ارائه شده در برنامه درسی آنان باشد لذا باید به دو عامل بنیادی توجه نمود که هردو عامل به یکدیگر مرتبط و وابسته هستند. و این دوعامل شامل انتخاب رشته های تحصیلی بر مبنای دانش و اگاهی دانش آموزان و دیگری میزان ضعف علمی پایه ای و عدم شناخت استعداد و آمادگی تحصیلی فرد در دروس یا رشته تحصیلی مورد نظر می باشد. یکی از موارد بسیار مهمی که اغلب دانش آموزان در باره عدم اشتیاق به متون و محتواهای آموزشی اظهار نظر می نمایند عدم همخوانی میان دروس عمومی و اختصاصی مورد نظر در رشته های تحصیلی مربوطه می باشد. چنانکه دانش آموزان علوم انسانی به جهت گستردگی و ارائه حجم وسیعی از مطالب و محتواهای آموزشی به دروس ریاضی و آمار گنجانده شده در رشته درسی خویش معترض بوده و ناخشنود هستند. و این دروس را غیرضروری می پندارند و در دیگر سخن دانش آموزان رشته های تحصیلی علوم ریاضی و علوم تجربی به تعدادی دروس عمومی چون دروس تاریخ و عربی گنجانده شده در رشته های تحصیلی خویش ناخرسندی نشان داده و آنها را ضروری نمی پندارند . در بعضی از رشته های تحصیلی در دروس دوره متوسطه حجم مطالب به قدری گستردگی داشته که ساعات برنامه درسی کفایت و بهره وری لازم در این خصوص را هم برای معلمان و هم برای دانش آموزان ایجاد نمی نمایددر این خصوص به طراحان برنامه ها ومحتواهای آموزشی پیشنهاد می گردد چنانچه ضرورت گنجاندن چنین دروسی را در برنامه های تحصیلی ضروری می پندارند لذا در بارم بندی و امتحاناتی پایانی این دروس انعطاف های لازم را برای دانش آموزان ایجاد نمایند.

در ادامه این گفتار لازم به توضیح است که در برخی از دروس و محتواهای آموزشی؛ عدم اشتیاق دانش آموزان مربوط به نوع ارائه و تسلط آموزشی معلمان و دبیران در برخی از دروس می باشد که در این موارد می بایست در زمینه ارتقای کیفی آموزشی معلمان و بالا بردن سطح دانش قدم های موثرتری برداشته شود.