نقش گروه های همسال در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموزان؛ تجربه ای از یک آموزش پژوهی در مدرسه
یکی از معضلات رفتاری که امروزه بسیاری از معلمان و مربیان با آن مواجه اند، بروز رفتارهای پرخاشگرانه در برخی از دانش آموزان به ویژه در دوره ابتدایی و متوسطه اول است. رفتارهایی که گاهی مانع یادگیری مطلوب در کلاس شده و بر روابط اجتماعی دانش آموز نیز تاثیر منفی می گذارد. در این یادداشت، به بررسی یک تجربه میدانی در قالب آموزش پژوهی پرداخته ام که هدف آن کاهش رفتارهای پرخاشگرانه از طریق بهره گیری از ظرفیت گروه همسالان بود.
دانش آموز هدف در این تجربه، در ابتدای سال تحصیلی با بروز رفتارهای خشن، کلمات تند، و گاه پرخاش فیزیکی نسبت به همکلاسی ها شناخته می شد. به جای تذکرهای فردی و تنبیه، تصمیم گرفتم با کمک مشاور مدرسه، گروه همسالان حامی تشکیل دهم. این گروه متشکل از چند دانش آموز منتخب بود که با آموزش هایی در زمینه همدلی، گوش دادن فعال و تقویت تعامل مثبت، به عنوان همراه در کنار دانش آموز پرخاشگر قرار گرفتند.
در طول سه ماه، با اجرای فعالیت های مشارکتی، برگزاری نشست های غیررسمی گروهی، و دادن بازخورد مثبت از سوی همسالان، روند پرخاشگری کاهش یافت و رفتارهای اجتماعی بهبود پیدا کرد. در پایان دوره، دانش آموز یاد شده موفق به شرکت فعال در یک پروژه گروهی شد که پیش تر از آن سر باز می زد.
نتیجه گیری: استفاده از ظرفیت گروه همسال، به عنوان روشی کم هزینه و موثر، می تواند در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموزان موثر باشد و حس تعلق به گروه، احترام متقابل و مسئولیت پذیری را در آنان تقویت کند.