چگونه توانستم با به کارگیری بازی های آموزشی، تمرکز یکی از دانش آموزان کم تمرکز پایه هشتم را افزایش دهم؟
در جریان تدریس درس «تفکر و سبک زندگی» در پایه هشتم، متوجه شدم یکی از دانش آموزان کلاس دچار مشکل جدی در تمرکز حواس است. او در فعالیت های گروهی شرکت نمی کرد، به راحتی حواسش پرت می شد و در اکثر مواقع درگیر افکار بیرون از کلاس بود. با مشاهده و بررسی بیشتر، و گفت وگو با خانواده، مشخص شد که مشکل او ناشی از خستگی از شیوه های تکراری آموزش، نداشتن انگیزه کافی، و ناتوانی در ماندن در موقعیت های ایستا مانند نشستن طولانی مدت سر کلاس است.
در واکنش به این موضوع، تصمیم گرفتم از بازی های آموزشی هدفمند به عنوان یک روش خلاقانه در تدریس بهره ببرم. در گام اول، مفاهیم کلیدی هر جلسه را به شکل فعالیت های مشارکتی و رقابتی طراحی کردم؛ از جمله مسابقات سرعتی با فلش کارت، بازی های پرسش و پاسخ گروهی، داستان سازی جمعی، و نقش آفرینی در موقعیت های درسی. به تدریج، این دانش آموز شروع به مشارکت فعال تر کرد، در بحث ها حضور جدی تری داشت و بازخوردهای رفتاری اش نیز بهبود چشمگیری یافت.
بررسی های کیفی من نشان داد که پس از چهار هفته، میزان تمرکز، اعتمادبه نفس و علاقه مندی این دانش آموز نسبت به قبل افزایش یافته است. همچنین، ارتباط او با هم کلاسی ها بهبود یافت. تجربه ی من نشان می دهد که رویکرد بازی محور در آموزش نه تنها راهکاری برای ایجاد انگیزه است، بلکه در دانش آموزانی که با اختلال تمرکز مواجه اند، می تواند بستری موثر برای بهبود عملکرد تحصیلی فراهم آورد. پیشنهاد می کنم معلمان مقاطع مختلف نیز از این روش در کلاس های خود استفاده نمایند.