GPS vs GNSS
سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS) یکی از انواع سیستم های ناوبری ماهواره ای است که توسط ایالات متحده توسعه یافته و شامل مجموعه ای از ماهواره ها، ایستگاه های زمینی و گیرنده ها برای تعیین موقعیت دقیق در هر نقطه از زمین می باشد. در مقابل، سیستم ناوبری ماهواره ای جهانی (GNSS) یک اصطلاح کلی تر است که به مجموعه ای از تمام سیستم های ناوبری ماهواره ای اشاره دارد که در سراسر جهان فعال هستند، از جمله GPS (آمریکا)، GLONASS (روسیه)، Galileo (اتحادیه اروپا) و BeiDou (چین). در واقع، GPS زیرمجموعه ای از GNSS به شمار می رود. تفاوت اصلی میان GPS و GNSS در گستردگی و تعداد سیستم های ماهواره ای است که GNSS شامل آنها می شود؛ به این معنی که GNSS داده های موقعیت یابی را از چندین سیستم ماهواره ای مختلف جمع آوری می کند و به همین دلیل دقت، پوشش و قابلیت اطمینان بالاتری را نسبت به GPS به تنهایی فراهم می کند. این مزیت به ویژه در محیط های چالش برانگیز مانند مناطق شهری پرجمعیت یا دره های عمیق که سیگنال های ماهواره ای ممکن است مختل شوند، اهمیت دارد. علاوه بر این، GNSS می تواند با ترکیب داده های دریافتی از چندین سیستم، قابلیت مقابله با خطاها و تداخل های سیگنال را بهبود بخشد. در مجموع، اگرچه GPS پرکاربردترین و شناخته شده ترین سیستم موقعیت یابی است، اما GNSS با بهره گیری از چندین سیستم ماهواره ای در سراسر جهان، یک راهکار جامع تر، دقیق تر و قابل اعتمادتر برای موقعیت یابی و ناوبری فراهم می آورد که در کاربردهای حرفه ای و تخصصی مانند نقشه برداری، هوافضا، حمل ونقل و مدیریت بحران اهمیت فراوانی دارد.
